Schaakvereniging Paard d4
Spelplezier
Soms heb je van die wedstrijden waar een overwinning de enige mogelijkheid is. Zo voelde de uitwedstrijd bij ENPS van afgelopen vrijdag. Niet omdat we zoveel beter waren of omdat we de goddelijke krachten aan onze zijde hadden, maar omdat wij wél met spelplezier naar de pastorie waren gekomen
Na een half uur spelen werd pijnlijk duidelijk dat dit niet voor al onze opponenten het geval was, toen, binnen 30 seconde van elkaar, zowel de tegenstander van Jeroen als die van Jan remise aanboden op respectievelijk zet 13 en zet 18. Jan maakte de enige juiste beslissing en besloot door te spelen. Jeroen daarentegen nam het remise-aanbod, in diagramstelling links onder, met frisse tegenzin aan (boeeee!).
Maar goed met zeven stoere mannen kun je ook een wedstrijd winnen. Jan besloot ons allen te inspireren met 13. Dg2 (in diagramstelling rechts), waarna de zwarte aanval toch wel stukje sneller bleek dan de witte. Hulde voor de poging.
Zelf was ik op het laatste moment als invaller ingevlogen en toen mijn tegenstander op zet 12.. h6 produceerde (linksonder), was ik in de veronderstelling dat ik me, onder het genot van een mataanval, wel een beetje met het verslag bezig kon gaan houden. En wat je dan allemaal te zien krijgt, echt smullen! Zo besloot Chris op bord 1, geheel naar eigen stijl, compromisloos voor het mat te gaan. En (rechtsonder) 23. Da4 à dreiging Dxc6+Pe5 en ondekbaar mat over de h-lijn was prachtig en in deze partij ruim voldoende voor de winst. Had zijn tegenstander 23... Db6 gevonden, dan was een goede afloop niet gegarandeerd geweest, maar na cxb2+, Kb1 konden de stukken wel weer in het doosje.
Nico was ook uitermate geinspireerd achter het tweede bord verschenen en stond na 13 zetten met zijn koning op d6 (linksonder), na 14. Pe5 was Pxe5, dxe5 Kxe5 zijn initiele plan (evaluatie 0.0 uiteraard), maar koos hij voor een ander avontuur met 14... Db6 en offerde toren op h8. Vijf zetten later was de buit, volgens de entiteiten die wel kunnen schaken (Nico/computer), al wel zo ongeveer binnen. Terwijl wij kneusjes nog een spannende stelling dachten te zien. Tussenstand 2.5-1.5.
Gijs probeert zichzelf de Sveshnikov siciliaan meester te maken en besloot deze partij eens te onderzoeken hoe dat zou werken als zijn tegenstander op zet 1 c4 had gedaan in plaats van e4. Met deze onderzoekende mindset kwam Gijs behoorlijk goed uit de opening en speelde een erg interessant Svesnikoviaans-middenspel. Toen zijn loper echter op h8 verdwaalde was het beste er wel van af. Hij vocht nog als een leeuw in een eindspel met enkele pionnen minder, maar dat mocht niet meer baten.
De partij van Florian had helaas lange tijd weinig hoogtepunten en er ontstond dan ook een evenwichtig eindspel met voornamelijk zware stukken. Met zware stukken heeft Florian wel ervaring zo bleek voor aanvang van de partij al toen hij een decimeter dik boek over de Tweede Wereldoorlog uit zijn tas toverde. En dit overwicht in ervaring werd te elfder ure in het beslissende puntje omgezet.
Beslissend, omdat ik mijn partij inderdaad had mogen winnen. Lxh6 bleek minder winnend dan je intuitief zou denken en mijn tegenstander bleef sterke verdedigende zetten vinden. Juist op het moment van mijn eerste mindere zet van de partij, brak het verzet, en uiteindelijk mocht ik met een schijnoffer van mijn dame de partij beslissen. Het (na)spelen waard - link.
Het moment van de dag was echter voor Max met een grote grijns en een joekel van een erectie plonkte hij op zet 24 zijn paard op het gevierde d-veld. Daarmee was de morele overwinning binnen! Hoe er uiteindelijk een nul op het scorebord is gekomen is mij een raadsel. Ik vermoed een admistratieve fout. Al met al een mooie overwinning. Wat een creativiteit, wat een spelplezier, wat een vereniging.