Het debuut van Paard d4 was niet het succes waar we op hadden gehoopt. Thuis in Café Batavia ging ons team genadeloos onderuit tegen Caissa 2 (2-6). Alhoewel dit dus het tweede team van Caissa betreft, was dat niet bepaald terug te zien in de gemiddelde speelsterkte van onze tegenstander: hun gemiddelde rating bedroeg 2118. Hieronder de uitslagen.

1 Joel de Vries (2190) Arno Bezemer (2301) 0-1
2 Václav Ocelík (1826) Michael Wunnink (2318) 0-1
3 Christopher Brookes (2208) Ron Hoffman (1972) 0-1
4 Xander Mostertman (1876) Martin Bottema (2054) 1-0
5 Gijs IJzermans (2096) Annemarie Volkers (1925) ½-½
6 Kart Laan (1915) Alje Hovenga (2224) 0-1
7 Kenzo Dolce (1623) Paul Schipper (2084) ½-½
8 Max Seignette (0) Abe Willemsma 2067 0-1

Paard d4 begon zijn inaugurale wedstrijd met een mix van herintreders en de harde kern. Kart, Kenzo en Max hadden al jaren geen stuk aangeraakt en stonden te poppelen om zich te laten gelden. Kart en Max hebben allebei moedig gestreden, waarbij voornamelijk Kart een mooi initiatief had gecreëerd op de koningsvleugel met een gewelddadige pionnenstorm. Helaas voor hen resulteerde hun strijd niet in het gewenste resultaat en moesten zij hun meerdere erkennen in hun tegenstander. Kenzo, daarentegen, boekte een keurige remise tegen een tegenstander met meer dan 400 ratingpunten. Ik heb de partij niet goed kunnen volgen, maar mijn instinct zei Kenzo een hele vervelende vrijpion had verkregen midden in het kamp van zijn tegenstander.

Gijs IJzermans speelde een boeiende partij waarbij hij twee pionnen had geofferd voor een enorme activiteit en druk op de witte Koning, die hopeloos gevangen bleef in het centrum. Later in de partij leek de druk van Gijs echter te verminderen, en ik meende dat hij van geluk kon spreken dat hij het halfje veilig heeft kunnen stellen. Xander Mostertman liet zien dat het achter-het-bord reproduceren van Chessable cursussen lang niet vanzelfsprekend is, waar hij wat kritieke varianten in de Giocco Piano verwarde. Meer over zijn partij in de analyse. Over Chris zijn partij kan ik helaas weinig kwijt, behalve dat hij tot het einde heeft gestreden. Joël moest het op bord 1 opnemen tegen FM Arno Bezemer. Lange tijd leek Joël de boel volledig onder controle te hebben, maar in tijdnood waren de accurate zetten lastig te vinden. Mijn eigen partij bespreek ik later in de analyse.

Caïssa is niet alleen een grillige muze, ze is ook de grootste schaakclub van Amsterdam die zijn positie op de apenrots met verve verdedigt. Tweemaal trad het kakelverse Paard d4 aan tegen de oude heerser, tweemaal werden we zonder pardon de deur gewezen. Op dinsdagavond 16 november overtrof Caïssa 1 de score van Caïssa 2 met een half punt: we gingen eraan met 6,5-1,5.

Het begin van de avond was nochtans niet onaardig. Florian arriveerde weliswaar te laat (NS, bedankt), maar stond na een zet of acht al beter met zwart. Op de onderste twee borden was al een paardenpionnetje gesneuveld, maar daartegenover stond op andere borden enig initiatief met zwart en prettige stellingen met wit. Joël, die het kopbord verdedigde, had ongeveer zestien paardzetten besteed aan moeizaam manoeuvreren, maar nu stonden zijn witte rossen wel trots op e5 en g5 opgesteld. Walts prestatie spande de kroon. Zijn tegenstander liet d4 in de steek en – pats! – daar stond Walts paard al te schitteren en te pronken als het Paard van Sinterklaas op pakjesavond. Het Edele Dier werd later geruild, maar Walt stond wel een pion voor. De technische fase leek me bepaald niet gemakkelijk, maar niet heel veel later gaf Walt met een zelfverzekerde hoofdknik te kennen dat hij het punt op het droge had.

Hier eindigde de glorie, hoewel geen van ons nog algehele malaise bevroedde. Op bord 7 gaf Max zich gewonnen: het Boedapester gambiet-dat-vaak-geen-gambiet-is werd nu toch een gambiet, met als compensatie, ahem, Max stond een pion achter. Hij verdedigde zich weliswaar bekwaam en heroïsch tot in het verre eindspel, maar kon het vege lijf niet redden. Kart was na een al te voortvarend opgezette opening eveneens een pion achtergekomen en kon ook zijn eindspel niet houden. Op de overgebleven borden was het gevecht evenwel in volle gang.

David had van een KID een Benko gemaakt en overzag gebruikelijk gerommel op de damevleugel. Dat zag er lange tijd heel aardig uit, maar na het overzien van een tussenzet ging zijn stelling achteruit als een hollend paard. Met te veel materiaal minder streek hij de vlag. Florian was in complicaties beland en ontdekte tot zijn schrik dat een ongeluk te Pe5 komt en te voet gaat. Een vrije d-pion kwam, bleef, ging en overwon. Daar hielp geen Ph3-middel tegen. Jeroen stond als een prins op het witte paard, maar liet zich de haver van het brood eten. Václav trok in een gelijk eindspel aan een dood paard, maar hield zelf anderhalve man en een paardenkop over. Joël had zijn trotse rossen zien verdwijnen, maar scoorde toch een halfje.

De rookwolken opgetrokken, de laatste trein gehaald (NS, bedankt) bleef het resultaat onherroepelijk over. Amai, wat een pak slaag. Paard d4 is onwennig aan zijn bestaan begonnen, maar we komen heus nog in galop.

Paard d4 is een jonge vereniging en jonge verenigingen moeten bouwen aan tradities. Opgericht in 2020 heeft het helaas enige tijd moeten duren, voordat het mogelijk was om in (vrijwel) coronamaatregelvrije omstandigheden ons eerste interne toernooi af te werken. Maar op 26 februari 2022 was het dan eindelijk zover; er werd gestreden door 12 man om de Yge Visser Bokaal.

De naam van deze mooie gouden bokaal behoeft enige toelichting. Nederlandse Grootmeester en schaaktrainer Yge Visser heeft in het verleden Paard d4 bestuursleden David, Xander en Václav les gegeven. Hij was zonder enige twijfel de beste trainer die zij gehad hebben. Uit waardering voor zijn prestaties als Grootmeester en trainer is besloten het toernooi ter ere van hem te organiseren.

De aanloop naar het toernooi kende enkele hindernissen. Thuishonk café Batavia bleek niet beschikbaar. Gelukkig wist de organisator, David, op het laatste moment een geweldig alternatief te regelen; de prachtige diamantzaal in Grand Café Frankendael. Dus op een andere locatie én met enige vertraging (de materialen moesten immers ook worden verkast) kon het grootste spektakel in de jonge geschiedenis van Paard d4 beginnen.

In vier rondes werden telkens 2 zeskampen afgewerkt. Ronde 1, de Yge-ronde, scheidde de winnaars (zij die voldoende consumeerden, en hierdoor minder punten hadden) van de verliezers (zij die veel punten binnensleepten, maar de verkeerde prioriteiten hadden). In ronde 2, de Vissersronde, werden de kaarten opnieuw geschud met schaakvormen als Chess960 en King of the Hill. Ronde 3, vernoemd naar Kenzo, vereiste de juiste flow van de spelers in het bloedstollende 1+0 tempo. Dit was zeker niet voor iedereen weggelegd. Ten slotte werden de prijzen verdeeld in de allesbeslissende finalerondes, waarin iedereen weer op 0 begon.

Ronde 1 liet al direct zien, dat Florian en David belangrijke kandidaten waren voor de prijs van grootste verliezer. Zij pakten veel punten en zetten dit voort in de eerste 3 rondes. Zo plaatsten zij zich probleemloos voor de verliezers-finalegroep. Dit gold eveneens voor Joël en Kart.

Kenzo, de naamgever van ronde 3, begon als grote winnaar in ronde 1 met 0 uit 5, maar besloot daarna iedereen kansloos te laten. In de schaakvarianten Chess960 en King of the Hill raakte hij helemaal in de flow en wist hij iedereen genadeloos van het bord af te vegen. Nog een paar punten erbij in de bullet-ronde en zo trad hij wis en waarachtig ook toe tot de verliezers-finalegroep.

De rest had de prioriteiten wel goed op orde.

Jeroen begon weliswaar steady, maar raakte bij 1+0 volledig de flow kwijt. Na één partij te hebben verloren voorspelde hij 0 uit 5 in de Kenzo-ronde. Hij bleek een man van zijn woord. Ook het nieuwe gezicht, Folkert, weerde zich kranig in de eerste rondes, pakte 1,5 punt en wist zich daarmee te kwalificeren voor de winnaars-finalegroep. Gijs, Max, Walt en Xander toonden zich pure winnaars en krikten het aantal consumpties goed op.

Václav begon weliswaar uiterst ambitieus (qua consumptie), maar voelde zich toch genoodzaakt om een bed op te maken en moest zo helaas de finalegroepen missen.

Gek genoeg werd er in de winnaarsfinale niet gestreden om de mooie bokaal. Xander, die speciaal voor het toernooi vanuit Groningen was afgereisd, kwam deze teleurstelling het beste te boven. In een bloedstollende strijd, waarin hem menigmaal het vuur aan de schenen werd gelegd, bleef hij ijzig kalm. Een terechte winnaar, helaas zonder titel of bokaal, maar tevreden huiswaarts kerend met zijn Gall & Gall cadeaubon.

In de verliezersfinale gingen Florian en David door waar zij mee begonnen waren; punten pakken (hoewel ook de consumptie niet tegenviel). Het lot besloot dat de beslissing om de Yge Visser Bokaal tot stand zou komen in een tie break. De regels: best of three, het witte paard van b1 staat in de beginstelling op, hoe kan het ook anders, d4.

Onder het genot van The Eye of the Tiger op repeat gingen de handschoenen uit, werden de petten achterstevoren geplaatst en gingen de haren los. Het was een zeer spannende strijd, waarin David partij 1 won. Florian kon de druk aan en wist de score gelijk te trekken. In een zinderende laatste partij met wederzijdse koningsaanvallen wist David Florian te verslaan. Zo won de organisator zelf het toernooi.

Het toernooi was een groot succes. Meer dan genoeg bier en punten zijn gemorst. Een traditie is gestart. Tot volgend jaar!

Na een korte coronapauze vervolgde Paard d4 haar eerste seizoen in de SGA-competitie. De tegenstander was ENPS 1, een sterk team met een gemiddeld ratingvoordeel van 100 punten. Daar staat tegenover dat wij beschikten over het niet te onderschatten thuisvoordeel: beefburgers met extra kaas en bacon, een lamb & guinness stew, La Chouffe, Vedett en de Negende Man: een fanatiek thuispubliek met dorst en hoge verwachtingen. En natuurlijk een gezonde dosis Amsterdamse gezelligheid en Mariachi Fiesta Mexicana. Paard d4 uit – altijd lastig.

Paard d4 leek aardig uit de openingsfase te komen. Op het hoogste witbord benutte David de ruimte op de flanken nadat zijn tegenstander het mereldeel van zijn pionnen op de zesde rij had geplaatst. Jeroen speelde naar vermogen, kwam beter uit de opening en sloeg een vroeg remiseaanbod af. Joël en de tegenstander van Gijs hadden geen repertoire tegen de Engelse opening en belandden al vroeg in een matige stelling. Ook Kart leek ietsje minder uit de opening te komen maar de partij was nog jong. Het echte spektakel speelde zich af op de lagere borden, een feest voor de neutrale toeschouwer. Walt kreeg een Najdorf tegen zich, zag daarmee kans om op zet 4 als eerste een paard op d4 te krijgen en gooide alle pionnen op de koningsvleugel naar voren. Václav en de tegenstander van Kenzo offerden vroeg in de partij een pion in ruil voor een flinke ontwikkelingsvoorsprong.

Het was weliswaar ENPS dat als eerste de score opende. Kart had zich goed teruggevochten en leek zelfs in een beter eindspel te belanden, als hij een mataanval kon afweren. Dat bleek helaas te hoog gegrepen. Walt had een gewonnen stelling bereikt en vond het tijd om ook de pionnen op de damevleugel naar voren te sturen. Dat bleek weliswaar het verkeerde plan en hielp zijn gewonnen stelling juist om zeep. Ook Jeroen noteerde een verrassende nul op het scorebord, nadat hij zijn zorgvuldig opgebouwde voordeel in een moordtempo had vergooid. Joël veroverde twee stukken voor een toren en wilde ten onrechte meer, kwam daardoor verloren te staan en mocht van geluk spreken met een halfje. Ook Kenzo hield zijn 300-ratingpunten-hogere tegenstander knap op remise, na een lastige stelling in een langdurig gevecht.

De winnaars van de avond waren Gijs, David en Václav. Het openingsvoordeel van Gijs resulteerde in twee pionnen voorsprong, maar zijn tegenstander kreeg een gevaarlijke koningsaanval. Gijs wist zich daaruit te redden en toonde zich de betere schaker in het resulterende eindspel. Het ruimtevoordeel van David verzandde in een gesloten stelling zonder duidelijk plan, maar hij vond een aantal charmante manoeuvres die hem beslissend voordeel opleverden, met als kers op de taart: Kg1-h2-g3, Th1, Dh2. De partij van Václav kwam als traagst op gang, zijn tegenstander ging al na 19 zetten door de tijd. De compensatie van Václav was op zodanig sterk ontwikkeld dat de tegenstander nog steeds niet was gerokeerd en beslissend materiaal verloor. Het eerste matchpunt is een feit en met een zevende plaats op de ranglijst staat Paard d4 nu eerste van de subtop. Op naar het linkerrijtje!

Op donderdag 17 maart speelden we in het verre Diemen onze inhaalwedstrijd tegen Oosten-Toren 1. Op papier is Oosten Toren veruit het zwakste team in de hoofdklasse, er moest gewonnen worden. Vooraf leek dit met een mannetje minder te moeten, maar Laura was bereid om zich in de strijd te mengen en lid te worden van onze vereniging. Zijn we enorm blij mee! Met deze opsteker op zak kon het eigenlijk niet verkeerd gaan en dat ging het ook niet. We werden hartelijk ontvangen in Diemen en ook een koolstofmonoxide-alarm was geen reden om de wedstrijd wederom uit te stellen.

Een rondje langs de borden:

Openingstheoreticus Vaclav vermeed met wit het koningsgambiet en verleidde zijn tegenstander daarmee tot een vaag paardenplan. Buiten de bekende wateren raakte de witspeler al gauw stuurloos. Hij permitteerde zich een onduidelijke ontwikkelingszet, die in dit geval gewoon een stuk kostte. De ruïne die achterbleef kon maar met 1 term worden omschreven: Otsjelik.

Jeroen speelde met wit een rustige opening, wat leidde tot een kalm middenspel waar Jeroen logische zetten deed. De zwartspeler leek het aardig bij te kunnen benen, maar kwam ergens wel een stuk achter. Ik heb geen idee hoe en waarom. Hij deed overkomen alsof hij het zelf niet eens door had, maar verloor wel.

Max ging op zoek naar zijn eerste punt en belandde in een strategische stelling. In ruil voor een klein positioneel nadeel kreeg Max wat aanvalskansen tegen de zwarte koning. Net toen zwart leek door te breken op de damevleugel plaatste Max een torenoffer. De tegenstander nam het offer gretig aan en liep in een vreselijke mataanval. Hiermee boekte hij zijn eerste klassieke overwinning in ruim 15 jaar, hulde! Smaakt naar meer!

Joël rekende met wit na een Rossolimo op een prettig ruimtevoordeel. In plaats van geduldig af te wachten koos de zwartspeler ervoor om te vechten voor zijn vrijheid. Dit ging gepaard met een kwaliteitsoffer en een chaotische stelling. Zwart moest vol op de aanval blijven spelen, maar verzaakte en koos voor een paar rustige zetten. Joel bleef kalm en in beweging en wist zo de zwarte aanvalskansen te neutraliseren en het initiatief over te nemen. Mooie overwinning.

Walt speelde een zeer theoretische Siciliaan en kende de finesses duidelijk beter dan de tegenstander. Met zwart stond hij al snel prettig. Ik weet niet of we er ooit achter gaan komen wat 20.Lxb5 was, misschien is het goed als het voor altijd geheim blijft. Walt pakte dit cadeautje met beide handen aan en rustig laverend werd ook dit punt de veilige haven ingeloodst.

Florian speelde het Flops en dan kan je als zwartspeler de borst natmaken. De zwartspeler hield het stug vol en wist lange tijd accuraat te verdedigen. Wel moest hij toestaan dat Florian aan alle kanten kleine succesjes boekte. Zo werd de zwartspeler langzaam omsingeld waarna de poort viel en de witte stukken langs alle kanten binnenvielen. Murw gespeeld werd de nederlaag erkend. Een prachtige partij!

Laura raakte al snel in een zeer onduidelijke stelling. De witspeler had een verstevigd centrum, maar Laura bestookte dit van afstand. Hoewel de boel piepte en kraakte lukte het Laura niet om grip te krijgen op de stelling. De tegenstander slaagde er, behalve een flink ruimtevoordeel, ook niet in om concrete progressie te boeken. Na een slepend gevecht liet Laura helaas een truc toe, wat haar de partij kostte. Los van het resultaat kan ze terugkijken op een mooi debuut!

In het symmetrisch Engels bereikte mijn tegenstander weinig, maar leek er voor mij ook weinig in te zitten. Na veel gemanoeuvreer koos mijn tegenstander voor een passieve damezet, waarmee hij het initiatief kwijtraakte. Veel was er nog niet aan de hand, maar het werd wel steeds lastiger. Nadat een late poging tot vredesonderhandelingen (“ik kan leven met remise, voor jullie is de buit toch al binnen”) was afgeketst liep de witte dame in een fuik en kon ik even na elven de 7-1 bijschrijven.

Een eclatante 7-1 zege! Het degradatiespook is uitgezwaaid en we kijken voorzichtig omhoog! Met onze eerste zege op zak kan de concurrentie zich zorgen gaan maken. Paard d4 komt eraan!

Op een mooie lenteavond mocht Paard D4 in de eerste ronde van de Gouden Beker competitie aantreden. Hoewel we op papier een uitwedstrijd speelden had het daar in de praktijk weinig van weg, aangezien onze tegenstander Fischer-Z haar thuiswedstrijden ook in het altijd sfeerrijke Café Batavia speelt. De gemoedelijke ambiance in de kelder van Café Batavia werd alleen maar verder versterkt door een nogal luid snurkende hond die graag naar buiten wilde, en er een aantal keer zelfs in slaagde om de deur van de ruimte open te duwen. Helaas voor hem/haar was de trap telkens net iets te hoog. Daarnaast konden wij lang meegenieten van de vrolijke koks, die met veel passie stonden mee te zingen op de zwoele reggaeton beats die de keuken doordreunden vanuit hun speakers. Na een lange werkdag werd hier zelfs nog verslag van gedaan aan het Spaanssprekende thuisfront in een bruisend en passievol telefoongesprek. Ondanks de vele afleidingen lieten we ons niet van stuk brengen, integendeel: op alle vier de borden ontvouwden zich interessante partijen met kansrijke stellingen.

Gijs bracht op bord 1 met wit de kenmerkende ‘Gijsopening’, oftewel 1. c4 2. g3 en 3. Lg2, waar de zwartspeler op reageerde met een Konings-Indische structuur. Na enkele logische vervolgzetten en 14. axb4 was de a-lijn gedurende zeven zetten buiten gebruik, hetgeen een aesthetisch aantrekkelijke beeldvorming gaf voor de toeschouwers. Nadat de druk rustig werd opgevoerd kreeg de zwartspeler het zichtbaar moeilijker en ging hij bij zet 32 fataal in de fout. Vervolgens wist Gijs fraai zijn dame te winnen in ruil voor een pion en paard, waarna een snelle belegering van de zwarte koningszijde en na enkele zetten mat volgde.

Op bord 2 bracht speelde Jeroen met zwart een soort Caro-Kann tegen 1. c4, wat leidde tot een gesloten positie met kleine kansjes voor beide partijen. Hier kwam echter weinig concreets uit, waardoor de positie al snel veranderde in een eindspel met een vrije e pion voor Jeroen, hoewel wit hier compensatie voor had met zijn goed gepositioneerde toren. Nadat de zwarte e pion de vierde rij had bereikt, was Jeroen lang op zoek naar de winnende variant, hetgeen ervoor zorgde dat zijn tijd krap werd. Met nog minder dan 10 minuten op de klok, grofweg een half uur minder dan zijn tegenstander, koos Jeroen eieren voor zijn geld en behaalde hij een hele degelijke remise.

Op het derde bord was Vaclav vermoedelijk nog lichtelijk getraumatiseerd door zijn vorige opponent, die in de partij enkele dagen daarvoor als een ware callgirl zijn achternaam bleef fluisteren toen hij dik verloren stond. Dat weerhield Vaclav er niet van een om goede en aantrekkelijke partij op het bord te zetten: Na 1. e4 g6 volgde een avontuurlijke variatie van de moderne verdediging met snel 8. h4, gevolgd door een pionoffer enige tijd later en een open stelling. In een gelijk opgaand eindspel, waarin beide partijen nog weinig tijd op de klok hadden, beschikte Vaclav over de beste zenuwen en wist hij de partij koeltjes naar zich toe te trekken.

Op bord 4 mocht Max met zwart aantreden en volgde een Rossolimo stelling waarin beide kampen in eerste instantie weinig weggaven. Waar Max bij zet 14 koos voor het langzame 14. h6, om zo zijn stukken optimaal te kunnen positioneren, ging de witspeler sneller ten aanval en plantte hij niet veel later zijn toren op de zesde rij. Dit leverde weinig op, waarna hij met 20. b4? probeerde door te breken op de damevleugel maar hierbij over het hoofd zag dat zijn toren kon worden ingesloten. Na het witte materiaalverlies en het uiteenvallen van de stelling gooide wit na zet 25 de handdoek in de ring.

Vamos en op naar de volgende ronde!!!

Op een winterachtige donderdagavond kon het topteam van Paardd4 weer aantreden in de
vertrouwde vesting, Café Batavia. Daar waar de roebel nog geweerd wordt en er gewoon in
euro’s afgerekend kan worden. Het plan was om niet alleen met de drankbehoeftes af te
rekenen maar ook met het eerste team van VAS, de huidige koploper van de SGA-
competitie. Zoals het spreekwoord gaat: Maart roert met de staart, April doet wat die wil
maar Paardd4 maakt echt het verschil.

Er volgde wat last-minute wijzigingen in de opstelling – Kenzo had blijkbaar de hele dag
Zwarte openingen gestudeerd, dus bord 8 werd 7 en bord 7 werd 8. Maar verder konden we,
klokslag acht uur en onder de bezielende wedstrijdleiding van Joël, van start. We lopen een
rondje langs de belangrijkste velden.

David ging van start met een stukoffer-variant van het Frans, uiteraard allang theoretisch
weerlegd aldus AlphaZero en Vaclav. De tegenstander van David bleek echter geen 2800-
speler en had er meer moeite mee. Zo tikte langzaam de tijd van wit weg en had David al
snel een comfortabele tijdsvoorsprong en een betere stelling, en met een laatste (tijdelijk)
dame offer had hij zijn stuk ook terug en was het mooi geweest.

Xander leek na wat onnauwkeurigheden van zijn tegenstander goed uit de opening te
komen. Gestaag brak hij door op de damevleugel waarbij de zwarte koning ongemakkelijk in
het midden verbleef. Na een solide conversie leek Paardd4 er goed voor te staan. Mijn
tegenstander maakte na vijf zetten namelijk al cruciale fouten, om toch nog gebruik te
maken van de avond heb ik er nog wel even 2 uur over gedaan om te converteren.

Vaclav had er zin in en na verstandig een d̶u̶v̶e̶l̶ spa rood te bestellen begon een
openingsstrijd rondom een Caro-Kann (alleen dan met de witte loper op c8 nog steeds,
eigenlijk weer een slechte Frans dus). Zwart had moeite met het vinden van goede plekken
voor de stukken en met een comfortabel ruimtevoordeel leek het goed te gaan. Vaclav
opende echter de lijnen richting zijn koning en zo ontstond bijna een onoverwinnelijk
zwartinitiatief. Gelukkig had de tegenstander niet door dat die gewonnen stond en werd het
met een repetitie van zetten gelijkspel.

Verder zag ik Kenzo lastig uit te opening komen, de tegenstander had snel druk opgevoerd
en brak zo de Hollandse verdediging via de c-lijn. Chris had een dappere strijd gestreden,
maar moest de meerdere erkennen in zijn tegenstander. En Jeroen, oh Jeroen toch. Jeroen
had een goeie strijd geleverd en was praktisch verzekerd van een half puntje. Hij kreeg de
signalen helaas niet binnen dat we slechts een half puntje nodig hadden en onfortuinlijk gaf
hij het weg. David was nog een beetje mentaal aan het natrappen, maar ook dat levert
weinig punten op.

Dan ten slot Gijs op bord 2. Het scorebord stond 3.5 – 3.5 en de tijd op beide klokken telde
slecht luttele seconden. Bloedspannend wordt als er tot op het laatste moment gevochten
wordt. Het stof waait weg en Gijs heeft 2 pionnen meer, het is echter een ongelijk
lopereindspel en dan is het niet genoeg. Zo wordt het toch gelijkspel en telt het scorebord
aan het eind van de avond 4 – 4.

Een prachtig matchpunt gescoord tegen de koploper, niet onverdienstelijk. Zo blijkt maar
weer, Paardd4 thuis is altijd lastig.

Zie hieronder de uiteindelijke stand.

1 David Slagter (2190) Khoi Pam (2150) 1-0
2 Gijs IJzermans (2096) Yong Hoon de Rover (2339) ½-½-½-½
3 Christopher Brookes (2208) Daan Haver (2201) 0-1
4 Xander Mostertman (1876) Gertjan Haan (2019) 1-0
5 Jeroen Schoonackers (2068) Joris van Vuure (2102) 0-1
6 Václav Ocelík (1826) Ed Baarslag (2149) ½-½
7 Kenzo Dolce (1623) Ticho Cornelisse (2045) 0-1
8 Kart Laan (1915) Jos ten Hacken 2061 1-0

Schaakvereniging Paard d4 kent weinig regels, maar de regels die er zijn, zijn onverbiddelijk.

1. Het schaakbord telt 64 velden, maar slechts 1 daarvan is het beste veld voor een paard.
2. David Slagter is onverslaanbaar in 3+0 blitz.

Na vandaag zal de vereniging echter verder moeten gaan met één enkele regel, alhoewel het een naamsverandering bespaart blijft. Jorden van Foreest heeft zich namelijk tot onbetwiste nummer 1 gekroond van Paard d4 door in een 10 ronden durende match David te verslaan. Vooraf was er grote speculatie over het verloop van de wedstrijd, aangezien de twee spelers enorm aan elkaar gewaagd zijn. David (2168 FIDE, #22036 van de wereld) en Jorden (2714 FIDE, #26 van de wereld) verschillen slechts 546 ratingpunten. David eindigde 9e op het Open Nederlands Jeugd Kampioenschap 2011 (categorie tot 16 jaar). Jorden won Wijk aan Zee 2021. David heeft samengewerkt met legendes zoals Yge Visser. Jorden heeft samengewerkt met ietwat meer obscure personen zoals Magnus Carlsen. Kortom, het was nagenoeg onmogelijk uit te maken wie de underdog was. 10 potjes 3+0 blitz, daar gaan we.

Om klokslag 15:00 ging het spektakel van start. In de eerste partij koos David (wit) voor een merkwaardig 5. f3 in een koningsfianchetto. Na accuraat spel van Jorden moest David genoegen nemen met een eindspel waarin hij een pion minder had, maar wel kon oprukken aan de koningsvleugel. Dat deed hij zonder zowel angst als gezond verstand, want over de damevleugel rende opeens een zwarte a-pion met volle overtuiging richting promotie (0-1 Jorden). In de tweede partij besloot Jorden Davids Najdorf te beproeven. Zoals alom bekend heeft wit in de Najdorf op zet 6 ongeveer 100 redelijke opties, en uit deze 100 koos David 6. g3. David begon aan een gevaarlijke pionnenmars richting de zwarte koning, alleen was het jammer genoeg voor hem ook alleen gevaarlijk voor wit. Jorden ruilde af naar een compleet gewonnen eindspel en converteerde gemakkelijk de partij (0-2 Jorden). In de derde partij koos David voor zijn geliefde Frans (niet te verwarren met Frans Duijts) en speelde dezelfde variant die AlphaZero en ik onlangs hebben weerlegd. Echter bleek Jorden niet op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen betreffende openingstheorie en speelde hij de dubieuze 18. Pd1, waarna David een geweldig paard kreeg op d3. Echter stond het paard niet op d4 en dus was het onbegonnen werk (0-3 Jorden).

Na een korte pauze en praatje (op verzoek van David) hervatten de spelers de match. De pauze had David echter weinig goed gedaan en hij ging op gênante wijze onderuit in een Kan Siciliaan (0-4 Jorden), een Réti met een AlphaZero h-pion (dat kende Jorden dan weer wel, 0-5 Jorden) en een Scandinavisch (0-6 Jorden).

Maar toen kwam partij 7. Wederom Frans (niet te verwarren met lange Frans). Maar dit keer bleek Jordens onvolledige kennis van de Guimard verdediging zijn teloorgang (hij gaf ook een stuk weg in één zet, maar dit terzijde). Jorden probeerde David het nog moeilijk te maken, maar David en zijn techniek waren soeverein (6-1 Jorden). Nadat Jorden weer orde op zaken had gesteld in de Caro-Kann (8-1) kwam de mooiste partij van de middag. De spelers dachten eerst even dat ze 5-op-rij speelden. Nadat het publiek de spelers had geïnformeerd dat ze toch nog gewoon aan het schaken waren besloot David het op een lopen te ze zetten op de koningsvleugel en Jorden op de damevleugel. Wat Jorden echter niet wist, is dat David genadeloos is in de Konings-Indisch. De stelling na 32. Pg5# staat voor eeuwig gegraveerd in het collectieve geheugen van Paard d4. In de laatste partij liet Jorden echter wel weer zien dat hij best redelijk kan schaken en pakte het puntje in een nagenoeg perfect gespeeld toreneindspel (8-2).

In de schaakwereld bestaat een term om aan te duiden als iemand met 10-0 wordt verslagen: je wordt geadopteerd. David belde direct na de match zijn vader op om hem te vertellen dat hij nog steeds drie zoons had. De opluchting was groot. Paard d4 is een regel armer, maar een super GM rijker. Welkom bij paard d4, Jorden van Foreest!

Woensdag 20 april jongstleden speelden wij een uitwedstrijd bij de Raadsheer. Deze wedstrijd kan worden beschouwd als een ‘derby’ aangezien hun speellocatie volgens google maps slechts 6 minuten fietsen is vanaf onze thuishaven café Batavia. Tevens was 20 april jongstleden de dag waarop ik mijn debuut zou maken bij de KNSB en waarop een zeer gerespecteerd lid van onze vereniging jarig was (nogmaals van harte Vaclav!). Niet zomaar een wedstrijd dus.

Ik werd die dag uiteraard met een gezonde dosis zenuwen wakker omdat ik ernaar uitkeek om mijn debuut te maken en benieuwd was wat ik kon verwachten van een ‘officieel’ schaakpotje. De potjes vanachter de schermen op Lichess en Chess.com had ik inmiddels wel gezien en de bijbehorende antics zoals ‘gg’ sturen wanneer de ander verloren staat. Nu was het tijd voor het echte werk. Het was ook nog eens een derby, zou daar meer bij komen kijken vroeg ik mij af? Zou je de rivaliteit kunnen voelen tijdens de wedstrijd, zouden er spreekkoren zijn vanuit het publiek en zou de ME eventueel klaarstaan? Allemaal zeer logische vragen uiteraard als je derby’s vooral kent van het voetbal.

Eenmaal aangekomen op locatie zag ik al wat mensen van mijn vereniging. Na even te hebben bijgepraat werd mij vervolgens gevraagd of ik al een idee had over mijn tactiek. Het antwoord was simpel: mijn tegenstander zo snel mogelijk schaakmat zetten. Dit leek mij wel een prima tactiek.
Bij het binnenlopen van hun gebouw zag ik wat betreft de schaakruimte vooral 1 groot verschil met onze schaakruimte. De schaakruimte was midden in een kantine met een openbare bar. Dat belooft wat.

Rond 8 uur was het zo ver en konden we beginnen. Ik had van te voren geoefend hoe om te gaan met het noteren en het indrukken van de tijd en etiquette, zoals wanneer je de ander vraagt of hij wat wil drinken. Je kan uiteraard niet alles voorbereiden en sommige dingen moet je leren door ervaring. Zo ging mijn tegenstander na de derde zet even lopen en toen hij terugkwam had ik al een zet gedaan. Uit beleefdheid vertelde ik hem netjes dat ik mijn dame had verplaatst en mijn tegenstander knikte bevestigend. Na een paar seconden realiseerde ik mij weer dat uiteraard niet iedereen een debutant was zoals ik vandaag. Natuurlijk wist hij dat ik mijn dame had verplaatst. Ik hoop niet dat hij dacht dat ik mind games aan het spelen was. Ik ben geen Mourinho. Hoewel ik voor mijn doen vrij defensief speelde. Ik wilde op mijn debuut vooral niet te snel verloren staan en mijn doel was behaald. Na 2 uur schaken stond ik nog niet verloren en kon het nog alle kanten op. Ik moest hiervoor wel hard en lang nadenken over mijn zetten. Ik was overigens niet de enige die hard moest nadenken getuige de harde ‘HMMM’ geluiden die zo nu en dan door de zaal gingen. Dat hield je wel scherp en wakker.

De teams waren aan elkaar gewaagd. Althans, wat betreft mijn wedstrijd, totdat op een gegeven moment mijn aanvalsdrift toch naar bovenkwam en ik hapte om een paard van hem te pakken en hij het overwicht kreeg. Vanaf daar ging het snel en kon ik mij verder focussen op de overige wedstrijden. Toen viel mij opeens ook andere dingen op. Bijvoorbeeld dat ze bij de Raadsheer wel een goede bierdrinker hebben. Ik hoop dat je nog veilig bent thuisgekomen David. Overigens kon die bierdrinker ook wel aardig schaken begreep ik.

Ik keek naar de andere wedstrijden met Joël die vanuit Tilburg was gekomen om de wedstrijd bij te wonen. Hart voor de zaak en kenmerkend voor onze vereniging. Ook verzorgde hij mij van commentaar hoe de overige wedstrijden stonden. Op een gegeven moment stonden veel van onze borden blijkbaar verloren. Echter paar minuten later zag het er weer goed uit voor ons. Een wedstrijd die dus alle kanten op ging. Naarmate de tijdsdruk toenam en het publiek luidruchtiger werd (gezellige bar) werden er nog een paar ‘SSSTTT’ en ‘STIL EENS’ kreten gelost. Ja dit was een derby. Het ging ergens om. Helaas hebben we uiteindelijk nipt verloren maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb mijn debuut gemaakt en een mooie avond beleefd met onze vereniging. Volgende keer als ik met wit speel haal ik de punten binnen boys.

Dit is een verhaal over mythische treinreizen, titelhouders, oppositie, een pitch invasion, shots tequila, strakke tenues en Slavische toverdrank. Een verhaal dat zich afspeelde op donderdag 19 mei in het hart van onze hoofdstad en waar handhaving in de SGA-hoofdklasse op het spel stond. Mijn hoofd loopt over als ik terugdenk aan wat er zich die dag allemaal heeft afgespeeld. Waar moet ik in vredesnaam beginnen?

Laten we beginnen bij het begin. Amsterdam West kwam voor de laatste speelronde op bezoek in Café Batavia en bracht een even concrete als complexe uitdaging met zich mee. Om definitief met het degradatiespook af te rekenen moest en zou Paard d4 ze met 5-3 verslaan. Een mindere score zou namelijk betekenen dat we lijfsbehoud niet meer in eigen hand hadden. Omgekeerd wist onze tegenstander dat een score van 3,5 bordpunt genoeg zou zijn om ons op de ranglijst voor te blijven. De spanning was om te snijden.

Die spanning nam bepaald niet af toen in de aanloop naar deze kelderkraker de nodige problemen aan de horizon verschenen. Maurice was vol goede moed die middag om vier uur met het openbaar vervoer vertrokken vanuit Groningen. Wegwerkzaamheden dwongen hem uit te wijken naar Leeuwarden, waarna achtereenvolgens een seinstoring, vervangend busvervoer en een gemiste aansluiting zijn doorzettingsvermogen tot het uiterste op de proef stelden. Maurice was echter vastberaden zijn debuut te maken en bijna vijf uur nadat hij aan zijn reis was begonnen streek hij achter ons hoogste bord neer waar de volgende - schier onmogelijke - missie op hem wachtte: hij mocht het opnemen tegen de nog ongeslagen Tycho Burgerhoff. Op een lege maag en met 45 minuten minder op de klok trok hij ten strijde.
Op dat moment had Jeroen een vergelijkbaar tijdverschil, maar dan in zijn eigen voordeel, opgebouwd. De reggaetonmuziek van Batavia’s Spaanstalige keukenpersoneel deed hem zichtbaar goed en met gevoel voor ritme drukte hij zijn tegenstander al vroeg met de rug tegen de muur.

Naast hem was ook Chris uit de startblokken geschoten. In de wetenschap dat er de volgende ochtend een welverdiende wellness-dag op hem wachtte, leek hij zich te hebben voorgenomen er een actieve avond van te maken. Zijn tegenstander kon niet voorkomen dat Chris’ stukken zich in toenemende mate met de stelling gingen bemoeien en ook al was er nog een lange weg te gaan, de voortekenen waren veelbelovend.

Met 4 uit 5 en nog zonder nederlaag was Gijs dit seizoen met recht onze rots in de branding te noemen. Te midden van woeste golven hield hij steevast het hoofd boven water. Ook vanavond kwam hij weer beslagen ten ijs. Geheel in zijn eigen stijl creëerde hij ruimtevoordeel en zadelde hij zijn tegenstander op met een loper om ‘hè bah’ tegen te zeggen. De strijd was echter nog lang niet gestreden.

Ook Václav, niet te verwarren met Wesley So, was goed op weg om zijn tegenstander een vervelende avond te bezorgen. Met het loperpaar en een zwakke achtergebleven e-pion om druk op uit te oefenen kon hij tevreden zijn. Na een pion te hebben gewonnen deed zich de kans voor er nog één te winnen. Václav had na zijn glutenvrije spare-ribs echter geen honger meer en het door hem gekozen alternatief leidde tot een stelling met volop zware stukken, ongelijke lopers en dus ongelijke kansen.

Davids tegenstander kondigde al op zet 3 een pionnenstorm aan. David moest flink de denktank in en besloot dit geweld met een verlaat Benko-gambiet te bestrijden. Ter compensatie van de opgegeven pion wist hij over de damevleugel druk op de witte stelling uit te oefenen. Het was nog maar de vraag of dit iets ging opleveren want zijn tegenstander bleef handig manoeuvreren in de kleine ruimte.

Ondertussen had Florian zichzelf na vroege pionwinst en het ruilen van de dames een uitstekende uitgangspositie verschaft. Hij zette zijn stukken op gezonde velden en ruilde hier en daar wat af om aan een zeer gunstig eindspel te beginnen. Zijn tegenstander gaf zich echter niet zomaar gewonnen en bleef loeren op countermogelijkheden.

Walt hield lang zijn koning in het midden en bevond zich na de openingsfase in een lastige situatie toen bleek dat de stukken van zijn tegenstander beter gecoördineerd waren. In een poging wat activiteit terug te winnen besloot Walt een pion terug te geven, maar ook nu bleef het lastig de juiste zetten te vinden. Walt zou alle zeilen moeten bijzetten om nog iets aan deze partij over te houden.

In en om de speelzaal nam de spanning voelbaar toe. Supporters, reserves, WAG’s, en twee toeristen die op zoek waren naar het rookhok, bewogen zich tussen de bar en schaakruimte om onze verrichtingen op de voet te volgen. Aan de bar werd een heus supporterscollectief opgericht. Schaakliefhebber pur sang Nico Zwirs maakte als toeschouwer voor het eerst kennis met Paard d4 en bleek dusdanig onder de indruk van alles wat er om hem heen gebeurde dat hij ter plekke zijn lidmaatschap aanvroeg. Hiermee completeert Nico (IM) ons rijtje titelhouders, verder bestaande uit GM Jorden van Foreest, FM Maurice Schippers en CM Chris Brooks. Zoals voetbalcommentator Theo Reitsma met gevoel voor understatement sprak over het Nederlands elftal dat in 1988 het Europees Kampioenschap won: ‘Dit is een goed stel hoor’.

Maurice leek niet klein te krijgen. Zijn onverzettelijkheid had hem overeind gehouden tegen de Nederlandse Spoorwegen en nu had hij, ondanks een lang aanhoudende extreme tijdnoodfase, wonder boven wonder een gewonnen stelling afgedwongen. Hij had echter maar negentien seconden op de klok om de winst te vinden. Dit bleek net te weinig en zijn tegenstander ging met het punt aan de haal. Maurice leverde de strafste prestatie van iedereen die dag, maar kreeg nul op het rekest. Wat kan de schaaksport toch hard zijn: 0-1
Met het sluiten van de keuken was de reggaetonmuziek weliswaar verdwenen, Jeroen en zijn stukken dansten de lambada vrolijk verder op het schaakbord. Zijn tegenstander had moeite de maat te houden en moest zich, ondanks verwoede pogingen in zijn ritme te geraken, niet veel later gewonnen geven: 1-1.

Chris’ honger bleek ondanks de extra spek en kaas op zijn hamburger nog niet gestild: hij snoepte in het middenspel twee gezonde pionnen mee. Na afwikkeling ontstond er een toreneindspel waarin Chris doodleuk een derde vijandige pion opat. Twee zetten later konden ook de rest van de stukken in de doos: 2-1.

De tegenstander van Gijs begaf zich op glad ijs toen hij met een dameruil rustiger vaarwater wilde opzoeken. Gijs hield het hoofd koel, brak met zijn toren in op de zevende rij en won in het voorbijgaan een pion. IJskoud zette hij dit voordeel om in alweer zijn zoveelste punt: 3-1.

Václav bleef het proberen, maar stuitte op taai verzet van zijn tegenstander. Toen die in de tegenaanval ging koos Václav eieren voor zijn geld en dwong door middel van zetherhaling remise af. Een remise die de teller weer een stapje dichter bij de oh-zo-gewenste 5 bordpunten bracht: 3,5-1,5.

In een poging tegenspel te creëren schoof Davids tegenstander de pionnen rond zijn koning naar voren. Te ver, zo bleek, want hierdoor kon David langzaam maar zeker de witte stelling binnendringen. Er ontstond een chaotische situatie waarin beide spelers maar weinig tijd op de klok hadden en David uiteindelijk aan het langste eind trok: 4,5-1,5.

Op dat moment had Florian de touwtjes nog stevig in handen. Maar in een op het eerste oog logische poging om zijn koning wat lucht te verschaffen koos hij voor het verkeerde plan, met desastreuse gevolgen. Zijn tegenstander maakte hier dankbaar en vaardig gebruik van: 4,5-2,5.

Dit was het dan. We hadden nog maar een half punt nodig om ons vege lijf te redden en er was nog maar één man die daarvoor kon zorgen. Een man die gedurende de hele partij moeite had gehad om zijn draai te vinden en op dat moment in een ogenschijnlijk uitzichtloze positie verzeild was geraakt. Gelukkig voor ons was die man Walt. Want Walt geeft zich nooit gewonnen. Van Walt ben je pas af als de inkt op het scoreformulier volledig is opgedroogd en dat was op dat moment nog niet het geval. Hoe vaak zijn tegenstander ook probeerde het paard naar d4 te brengen; hij wist de winst maar niet te vinden. Ondertussen bleef Walt alert en op het juiste moment wist hij toe te slaan. Nadat hij zijn tegenstander (voor het overeenkomen van een remise) had uitgelegd dat hij oppositie had en de partij hierdoor niet kon verliezen, voerde hij de geruststellende zetten gedecideerd uit en met deze Houdini-act sleepte hij op heldhaftige wijze handhaving uit het vuur.

Een waar volksfeest barstte los. De spelers, het diezelfde avond opgerichte supporterscollectief en al wat onze vereniging liefheeft viel elkaar in de armen. Er werden polo’s met ons fabelachtig mooie logo uitgedeeld. Wesley So nam het in een vriendschappelijke match op tegen ons kersverse lid Nico. Schijfjes limoen en shotglazen die overliepen van tequila werden uitgedeeld terwijl volwassen mannen tot tranen toe geroerd aan het napraten waren over wat er zich zojuist allemaal had afgespeeld.

De kroeg ging dicht maar dat mocht de pret niet drukken. Er werd een afterparty opgezet waarin we onze inside voice leerden kennen en waarin Václavs slivovica zich op onnavolgbare wijze een weg door onze lichamen baande. Niet veel later kwam de zon op en gingen we - in tegenstelling tot Chris en zijn wellness - over tot de orde van de dag. Een dag die anders was dan alle dagen ervoor. Paard d4 heeft zich gehandhaafd, en hoe.

Van 19 t/m 23 juni 2022 vond de achttiende editie van de Baltija Cup plaats in Palanga, Litouwen. De badplaats met een inwoneraantal van tussen de tien- en vijftigduizend (afhankelijk van het jaargetijde) haalde in december 2021 het wereldnieuws toen bleek dat de secondanten van Magnus Carlsen daar een trainingskamp hadden belegd.

Dat men tamelijk schaakgek is aan de Litouwse kust, bleek wel aan het aantal deelnemers aan de Baltija Cup: liefst 260 schaker(tje)s meldden zich op maandagmorgen voor de eerste ronde. Het toernooi was een groot succes: het hotel waarin het toernooi werd gespeeld, bevindt zich één minuut van ongerept strand en tien minuten van een grote uitgaansstraat. Wat wil een schakende levensgenieter nog meer? Het deelnemersveld bestond uit Litouwers, Letten, Esten en één Nederlander, waarvan de organisatie niet wilde geloven dat die echt zou meedoen, tot hij maandagmorgen in de speelzaal verscheen. Zeven rondes en drie dagen later wist deze Florian Jacobs bovendien zowaar het toernooi (gedeeld) winnend af te sluiten, niet in het minst dankzij de glorieuze uitdossing waarin hij op de slotdag aantrad.

De organisatie hoopt volgend jaar nog meer verdwaalde Nederlanders te verwelkomen!

Resultaten

Bron foto

Paard d4 heeft zijn eerste wedstrijd van het seizoen overtuigend gewonnen. ENPS 1 werd uit 1.5-6.5 verslagen. Paard d4 gaat daarmee na een speelronde aan kop in de hoofdklasse van de SGA.

De meeste schaakclubs in de SGA Hoofdklasse hebben niet bepaald imponerende speellocaties. Meestal een buurtcentrum. Soms een kroeg. Maar ENPS speelt zijn thuiswedstrijden in een kerk. Of nou ja, de sobere ambtswoning van de pastoor van de aanliggende Vredeskerk. En dat betekent één ding: God kijkt mee.

Direct bij aankomst werd ons de vraag gesteld of wij, jonge mensen, niet iets beters te doen hadden met hun avonden dan schaken. Kennelijk niet. Toch iets om over na te denken. Nadat de wedstrijdleider zich had voorgesteld werden de handen geschud en konden de partijen beginnen. Behalve die van David dan, want de klok van zijn live bord was verkeerd ingesteld. David meldde zich derhalve bij de verantwoordelijke partij, die David geruststelde en mededeelde dat het werd opgelost, maar zich vervolgens bezig ging houden met andere, kennelijk belangrijkere zaken. Geen tijdstraf voor Davids tegenstander dus, die toch enkele minuten te laat kwam voor zijn partij.

Gijs koos op bord 8 voor de Benko en kwam geweldig uit de opening. Na 18 zetten stond hij een pion voor, met een solide pionnenstructuur en zonder duidelijke zwaktes in zijn stelling. Het enige dat wit had was de a-lijn, maar die a-lijn bleek uiteindelijk essentieel. Nadat Gijs opteerde voor een dubieuze manoeuvre met zijn paard gaf hij het initiatief uit handen, en nadat hij een dameruil forceerde ook het voordeel. Gijs had een paard op f8 die nergens naartoe kon, terwijl wit alle ruimte en tijd had om zijn stukken naar de mooiste velden te spelen. Td7 was de beslissende blunder, maar de stelling was al lastig te spelen.

Op bord mocht onze enige echt Watermeloen aantreden. In een klassiek Frans ging Walt rap voor een koningsaanval en stond al gauw beter, maar miste de scherpte om de onnauwkeurigheden van zijn tegenstander af te straffen. Nadat wit lang rokeerde en zwart kort, ontstond een dynamische stelling waar zwart accuraat moest spelen. Zwart deed dat echter niet, en verloor een kwaliteit. De rest was pure techniek, en we weten allemaal dat je dat het beste aan Walt kunt overlaten.

Op bord 6 waren Jeroen en zijn tegenstander goed voorbereid, want ze speelden de eerste 10 zetten theorie. Jeroens tegenstander schonk hem echter een goed loper tegen paard eindspel, waar wit op creatieve wijze zijn zwaktes moest verdedigen, en zwart zorgeloos zijn geluk kon beproeven. Dat deed Jeroen aanvankelijk met groot succes, maar helaas zag Jeroen in de eindstelling spoken, waardoor hij akkoord ging met zetherhaling in een betere stelling.

Ik mocht zelf spelen op bord 5. Mijn tegenstander veraste mij op zet 5 in de Caro-Kann, maar deze novelty gaan we denk ik niet binnenkort in een Chessable cursus tegenkomen. Zwart stond ontzettend passief en besloot de stelling op te blazen in de hoop dat in de chaos kansen zouden ontstaan. Dat bleek echter valse hoop; na 20 zetten gingen de stukken terug in de doos.

Op bord 4 speelde Maurice met zwart. Maar hij heeft moeite met het invoeren van zijn partij, dus kan ik er helaas weinig over zeggen. Volgens mij kreeg Maurice een gesloten Siciliaan op het bord, en blunderde zijn tegenstander in tijdnood een kwaliteit. Bedankt voor het punt, Maurice!

Joel moest op bord 3 ook een Caro-Kann beteugelen, maar hij speelt een ander systeem dan de auteur van dit verslag. Er kwam een gebalanceerde stelling op het bord, waar zwart op een gegeven moment een comfortabel ruimtevoordeel genoot. Na veel geschuif wist Joel een pion op e6 te winnen, waarvan we (mensen) aanvankelijk dachten dat het op dat moment gewonnen was voor wit (dat was het niet volgens de machine, maar gelukkig schaken mensen niet als machines). In tijdnood gaf zwart nog een pion weg, en toen was het uit met de pret. Mijn welgemeende excuses voor het feit dat ik Joel een schouderklop gaf en feliciteerde met zijn overwinning, dat zal nooit meer gebeuren.

Op bord 2 speelde Xander een van de mooiste partijen van dit seizoen. Zijn tegenstander ging voor de afruilvariant van het Slavisch, wat vroeger bekend stond als een remiseaanbod maar inmiddels serieus wordt gespeeld door wereldtoppers als winstpoging. Xander kreeg vrijwel uit het niets een imposante koningsaanval. Toen hij vervolgens op de damevleugel zijn pionnen naar voren gooide, dachten wij allemaal inclusief Xander, dat hij een pion op a6 verloor. Maar schijn bedriegt. Na Pxd4!! (wat een veld voor dat paard) was wit zijn stelling opeens hopeloos. Zijn tegenstander probeerde het nog, maar Xander gaf de overwinning niet meer uit handen. Een parel van een partij.

Op bord 1 speelde David Slagter (dé David Slagter). David kwam overtuigend uit de opening, met een solide centrum en meer ruimte voor zijn stukken, zonder dat zwart duidelijke countermogelijkheden had. Toen echter 5 zetten later alle lichte stukken waren verdwenen, verdween Davids voordeel ook. Zijn tegenstander kon vervolgens afruilen naar een remise toreneindspel, maar werd overmoedig. Nadat hij de achterste rij verliet met zijn toren, en Davids pionnenmars niet een halt toeriep, ging David er dwars doorheen.

Tom Bottema (2212) - David Slagter (2203) 0-1
Ardin Bosboom (2094) - Xander Mostertman (1955) 0-1
Aran Kohler (2006) - Joel de Vries (2190) 0-1
Francisco Hernandez Iglesias (2104) - Maurice Schippers (2228) 0-1
Stefan Lehmann (1984) - Václav Ocelík (1869) 0-1
Peter Hoekstra (2008) - Jeroen Schoonackers (2055) 1/2-1/2
Dirk van der Meiden (1955) - Walt Schagen (2031) 0-1
Peter Nitschke (1940) - Gijs IJzermans (2138) 1-0

De partijen zijn hieronder te bekijken.

Afgelopen donderdag speelden we onze eerste thuiswedstrijd op de nieuwe locatie. Grand Café Eighty-Four, dat bij thuiswedstrijden speciaal voor ons de deuren sluit voor niet-schakend publiek. Hulde! Een aantal vaste klanten was minder blij, maar helaas. Wen er maar aan baby.

Niet alleen de locatie debuteerde, ook twee spelers. Dat kwam goed van pas, want zij hadden Manuel Bosboom die vorig seizoen iets van duizend uit duizend of zo scoorde. Of hem dat laks heeft gemaakt weet ik niet, maar hij kwam flink te laat. En zag Nico tegenover zich zitten. Ons nieuwe geheime wapen. Of eigenlijk ons oude geheime wapen, want nu is het dus bekend. Afijn, Nico snapte allemaal nuances in een Engels systeem en wist dat te gebruiken om Manuel te murderen.

Dat was overigens niet ons eerste punt. Bart Romijn was helemaal uit Groningen gekomen om in een uurtje te worden gemurderd door Max. Max speelde een uiterst sexy openingszetje, Lf4 waarbij de loper ongedekt stond en geslagen kon worden, maar dan zou het gecompliceerd worden. De computer zegt 0.00, maar Bart zei hoedje van de koning, sloeg niet en kwam daardoor slecht te staan. Even later liet Max volledig terecht een pion instaan, die volledig ten onrechte geslagen werd en kort daarna was het klaar. Daar kom je dan helemaal voor uit Groningen… Gelukkig hebben ze lekkere biertjes bij Eighty-Four.

Het grootste ratingonderwicht hadden we op bord 4, waar Xander het opnam tegen Ivo Knottnerus maar wel zijn paarden op d5 en f5 wist te krijgen. Helaas niet op d4, dus geen overwinning, maar het halfje mocht er wezen.

Ondertussen had de andere debutant, ondergetekende, al de hele tijd voordeel tegen Olaf Cliteur. Ik deed ergens in de opening d5 waar d6 gebruikelijk is, en hij ging er volledig vanuit dat ik dat ook had gedaan en speelde á tempo de meest logische respons op d6. Waarna ik gratis een pion op e4 kon slaan. Maar dat was nog niet alles. Ik speelde namelijk al vrij gauw Pd4!! Olaf wist niet wat hem overkwam. Letterlijk. Hij was zich er overduidelijk totaal niet van bewust dat Pd4 in principe altijd winnend is. Hij speelde dus rustig verder. Even later ging het paard weer naar c6 om een pion op e5 te slaan, maar daarna keerde hij weer terug naar d4. Om via c2 een murderende vork op a3 te geven. Einde partij.

Ondertussen had ook Walt, ongeveer gelijktijdig met Nico, vrij overtuigend Jonas Dornieden met twee stukken tegen een toren gemurderd, waarmee de buit al binnen was. Kort daarna moest David helaas na een partij tegen Tobias Kabos met kansen over en weer zijn koning omleggen, waarmee de eer van De Raadsheer was gered. Daar bleef het ook bij, want Jeroen ruilde in een goed middenspel dames tegen Simon Groot om af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers. Achteraf kwamen allemaal wijsneuzen nog met variantjes waarin het eventueel heel misschien wel remise was en ook volgens de engines blablabla gaaaaaap, maar die mensen zijn allemaal niet op de hoogte van één cruciale, universele waarheid: als Jeroen dames ruilt om af te wikkelen naar een kansrijk eindspel, dan murdert hij. En zo geschiedde.

Florian mocht ten slotte tegen Jeroen Goedhart proberen onze 6,5-1,5 uit de 1e ronde te evenaren, en dat deed hij in grootse stijl. Hij plantte een toren op c3 die weliswaar geslagen kon worden door een paard, maar daarmee kwam na dxc3 ruimte op, je raadt het al, d4. Voor een paard. Dat daar al snel terecht kwam. Wit gaf de kwaliteit al snel terug - uiteraard volledig terecht - maar het resulterende zwarestukkeneindspel was kansloos.

Op naar de wedstrijd tegen Caïssa! Die hebben ons vorig seizoen snoeihard gemurderd, maar we zijn uit op wraak. Bovendien staan we nu bovenaan en dat willen we graag zo houden. Let’s. Fucking. Go.

De kampioenswedstrijd!

Gisteren mochten wij aantreden tegen de oud kampioen Caissa, welke ons vorig seizoen 1.5-6.5 van ‘t bord hadden geveegd. Een 6 punten wedstrijd.

Op bord 5 speelde Jeroen met wit tegen Elwin Osterwald. Jeroen kreeg al snel een overwicht in het centrum en zette dat om in een batterij met een loper op c4 en een dame op b3, mooi verscholen achter een pion op b4. Nadat voordeel volledig in de prullenbak te deponeren door op a6 een loper te pakken, wikkelden beide spelers kloek af naar een gelijk eindspel waarin wit met Df5 een matwending met een stuk offer miste, het is Jeroen vergeven. Zodoende remise.

Max met wit in een ruil caro gaf het initiatief weg met 11.Lf4 waarna zwart met 12...Ph5 de fianchetto loper gratis kon activeren. Nu was wit overextended met de achterste pion op d4 en zijn maat al op c5. Zwart had duidelijke plannen en nam het centrum over met e5. De druk bleef aan en wit kwam in een passieve stelling met een achtergebleven a-pion. De zwart stukken drongen het kamp binnen en het pleit was beslecht. 0-1.

Nico op bord twee had een redelijk eenvoudige dag. Hij bouwde al snel een mooie massa op de damevleugel op en had druk op de c-lijn. De enige druk op de koningsvleugel die wit eventueel kon genereren was wel allemaal bedacht door Nico, maar zat ook echt alleen in het hoofd van Nico. Zijn tegenstander was meer bezig met zijn ‘focus’, of het gebrek daaraan. Uiteindelijk was de partij voor Nico vrij snel klaar, maar zijn avond allerminst.

Op bord 3 mocht Gijs met wit plaatsnemen tegen de enige dame van het gezelschap.
Gijs kreeg niet wat hij wilde, want na 1.Pc3 reageerde ze met een Siciliaan. Het zwarte paard ging op een kansloze missie naar c4. Deze werd er niet veel later uitgeschopt met b3 en wits zwarte loper kwam sterk te staan op de a1 diagonaal. Om de loper te blokken, werd vervolgens de stelling in het centrum half dicht geschoven met d5 en e5 en de stelling nam een Frans achtige vorm aan. Nu had Gijs vrij baan een stormram te bouwen op de koningsvleugel. Helaas sloeg Gijs geen munt uit zijn ruimte voordeel door met Dg4 verder de druk uit te bouwen en ruilde hij af op e6. Het initiatief sloeg volledig om en zwart kreeg mat dreigingen. Gelukkig was de stelling niet heel duidelijk en met de tijdnood erbij koos zwart eieren voor haar geld en dus werd de vrede gesloten met een eeuwig schaak.

Vava, ‘de Nederlander’, mocht op bord 1 aantreden met wit. Omdat, uit zorgvuldige scouting bleek, dat de tegenstander de neiging heeft om de sterkste speler op de hoogste borden aan te laten treden, was dit een hele kluif. Hij kreeg echter al snel totaal stellings overwicht in een advanced Caro waarin Alje gedwongen in een kluitje rond de koning op f7 zijn lot moest afwachten. Wit liet het na zijn open A lijn te benutten en stortte zich volledig op oostkant van het bord. Dit verzandde en uiteindelijk hield zwart er zelf nog een sterk centrum aan over ook, bizar. Zwart kreeg het overwicht en het ging van kwaad tot erger, zodoende moest helaas een nul worden bijgeschreven.

Tobi op bord 8 wist uit de opening een pion op d4 te isoleren met een verder solide stelling. Uiteindelijk besloot Ron dan maar uit wanhoop die pion te laten. Het resulteerde in een vrije b pion en even later een dubbel toreneindspel met een zwikkie extra pionnen voor zwart waar de koning mooi zijn weg omheen naar voren kon dansen. Onder verscheidene mat dreigingen boog wit uiteindelijk het hoofd. 0-1. ‘Gemurderd’.

Ondergetekende besloot een poging te doen het engels te weerleggen met een snel d5 en kon zetten lang een stuk winnen, maar nooit was dit echt goed. Derhalve besloot ik af te wikkelen naar een nog veel slechter eindspel, met gelijke punten en een fatale ontwikkelingsachterstand. De overgebleven gatenkaas was er een op de kleur van de ontbrekende loper. In de analyse achteraf besloten we dat wit toch op zijn minst +3 stond, maar alle pogingen van Nico en Vava dit te bewijzen strandden. Ondertussen stond wit onder flinke tijdsdruk en de gemiste kansen werden hem uiteindelijk fataal. Zwart blufte dat zijn koning veilig stond op h7, wit trapte erin, de passieve verdediging die hij koos was niet een succesvolle. Dit blijk uiteindelijke de enige succesvolle ‘bluf’ van de avond, want ik stond erop het casino te bezoeken en alleen te gaan ‘kijken’. Zodoende verloor ik 250 euro met alleen maar kijken en een all-in pocket achten op een J97 tegen K9.

Last but not least Joël op bord 6 met Zwart. De stand was 3-4 en we hadden slechts nog een halfje nodig om te winnen. Met een kwaliteit voor in een laat middenspel moest Joël een irritante pion op d7 zien te winnen, met als doel geen compensatie. Beide spelers onder de minuut. Toch bleek het lastig om alle dreigingen van pion winst, mat, achterste rij, promotie het hoofd te bieden en dus moest de kwaliteit weer worden ingeleverd om af te wikkelen naar een gelijk dame eindspel. Zijn tegenstander wist een pion af te snoepen en dus werd de dreiging van een dubbele aanval met afwikkeling naar een gewonnen pionneneindspel een constante dreiging. Uiteindelijk hield de verdediging stand en vieren wij winst in ‘el clasico’.

On a dark and rainy December evening the team of Paard d4, consisting of Florian Jacobs, Walt Schagen, Gijs IJzermans and Laura Ratniece, visited the club Oosten-Toren in Diemen. It was the time for yet another round of the Amsterdam Cup. Oosten-Toren is a sympathetic club with lots of loyal club members. After some friendly chats we started the round fashionably late. Four ticking clocks and the occasional tuba sound from the floor below were all the sounds remaining, apart from the occasional mutterings from one chess player or another.

Walt was the first one to win a game. His opponent opened with 1.b4, and Walt replied with 1…d5. By move 14, the players had neither castled, nor developed their pieces. However, Walt had already won a pawn with a nice combination involving …Nxd4. In the following moves Walt started a serious attack on his opponent’s king, and by move 20 his opponent resigned.

Laura’s game was the second to end. Unfortunately, with a loss. Despite the result, the game was a good learning experience for Laura. She learnt that exchanging a knight and a bishop for a rook and a pawn is not always a good idea (especially if it happens on the square f2 and you spend too much time directing your pieces to that square). She fought valiantly afterwards, but her opponent’s bishops turned out to be too powerful.

Florian’s game was the only one which complied with one of the ground principles of chess – “Centre-develop-castle-attack”. After solid and attacking moves, Florian managed to lure his opponent into a checkmate. …Nd4 was too nice a double attack not to play, but Florian had foreseen a nice trap.

This meant the team had already won the match: the result on Laura’s board 4 would be annulled in case of a tie. Even an honourable draw was not to be gained by our esteemed opponents though, as Gijs played a solid game, in which he managed to coordinate his pieces very well. At some point, Gijs won an exchange, and shortly afterwards his opponent resigned.

Paard d4 ended 2022 therefore on a high note. Onward and upward!

't Mag vloeien, ‘t mag ebben’, Die niet waagt zal 't niet hebben.

Op zaterdag 7 januari bonden we traditiegetrouw de strijd aan om de Yge Visser Bokaal, een eerbetoon aan de schaakgrootmeester die met name bij de Groningse tak binnen onze vereniging erg geliefd was vanwege zijn bijzondere schaaklessen.
Inmiddels bevindt deze kweekvijver voor schaaktalent zich in Amsterdam-Oost, bij Grand Café Eighty-Four aan de Oranje Vrijstaatkade om precies te zijn. Voor deze editie gooiden we een visje uit en hengelden veertien deelnemers binnen. Waaronder enkele zwaargewichten - het neusje van de zalm - het allerbeste dat schakend Amsterdam en omstreken te bieden heeft.
Oké, met het ontbreken van Jorden, Nico en Václav stonden enkele van onze beste stuurlui aan wal, maar toch was er sprake van een zeer sterk deelnemersveld. De organisatie sloeg bovendien enkele externen aan de haak. Wat te denken van Laura Ratniece, Lody Kuling, Martan Schlemper en Maxim le Clerq?
Tijdens de voorrondes werd al snel duidelijk dat Joël, Maurice en Xander zich als een vis in het water voelden. Zo glad als een aal plaatste ook Florian, met in zijn kielzog Lody en Walt, zich voor de sterkste zes. Maar wie ’s nachts vist moet overdag zijn netten drogen. Dat gold zeker voor Jeroen, die na een sterk begin kopje onder ging tijdens de vissersronde. De vis werd duur betaald door Maxim en Gijs: zij strandden in het zicht van de haven en kwamen net tekort voor de eerste finalegroep. Ook Laura, Chris/Martan en de David-Max-combinatie misten de boot. Maar genoeg dooie-jopen-geklets; wat gebeurde er in de finalegroepen?

David geraakte al vroeg tussen wal en schip na nederlagen tegen Maxim en Chris. En terwijl Jeroen en Laura hun zinnen leken te hebben gezet op de troostprijs, visten Chris en Gijs achter het net. Er is nu eenmaal altijd een grotere vis en in finalegroep B was dit Maxim, die zijn sterke Paard d4-debuut zo met een prijs bekroonde. De vangst voor Laura na haar nederlaag tegen Jeroen? Een fraai schaakboek dat nog in de boekenkast ontbrak.

Even verderop had Xander al een beuk te pakken voordat hij “Finalegroep A” kon zeggen. Nadat hij zich opvallend eenvoudig naar de sterkste zes had genavigeerd, volgde voor hem, net als voor Florian en Lody, een vlees-noch-vis-klassering. Ondertussen werd die arme Walt van de diepvrieskist naar het fornuis gekegeld: met 0 uit 5 belandde hij als een vis op het droge. “Langzaamaan, dan breekt het lijntje niet”, zal hij gedacht hebben, maar bij de volgende editie zal het toch echt iets sneller moeten.

Met vier uit vijf voor zowel Joël als Maurice moest een onderlinge match de doorslag geven. Een zware dobber voor Joël, want deze Schippers zou hem niet zomaar laten overvaren. Tijdens de eerste beslissingspartij had Maurice al vlug beet en ondanks dat Joël na het wisselen van de kleuren nog wat tegenspartelde moest hij zich wederom gewonnen geven.

Zo kwam er een einde aan een zeer geslaagde tweede editie van dit jaarlijkse evenement. Mooi ook om te zien hoe enkele beginnende schakers aan de andere kant van de kroeg de eerste symptomen van Paard d-Fever vertoonden. Met Corné aan het roer en Eighty-Four als thuishaven kijken we alvast met veel plezier uit naar de volgende editie.

Dat Paard d4 talent huisvest wisten we allemaal, maar de overmacht, waarmee de afvaardiging op 21 januari het eigen huis wist te verdedigen, sloeg werkelijk alles.

Vooraf werd er gespeculeerd of het team divers genoeg zou zijn, maar met een team bestaande uit een filosoof, een piloot, een belastingjurist, een ‘promovendus’ en een planoloog werd de tegenstand al snel uit de droom geholpen.

In 10 rondes, waarin totaal 110 punten te behalen waren, wist dit team 77 punten te vergaren. “Is dat veel?” zou men kunnen vragen. Ja, dat is veel! Andere teams kwamen zelfs niet in de buurt met het palet aan vragen dat ons deze avond werd voorgeschoteld.

Joël beschikte over kennis van de Joodse geschiedenis, Kenzo van de ligging van Gabon, Florian over het jaar waarin België onafhankelijk werd en Jeroen over de prestaties van ene Bob Beamon.

Maar waar het echte verschil werd gemaakt? Dat was de muziekronde! Václav toonde zijn bekendheid met een grote verscheidenheid aan muziekstijlen en liet hierbij de tegenstand in het stof bijten.

Daarmee werd Grand Café 84 Paard d4-gekleurd. Dit was een avond waarop het thuisvoordeel voor Paard d4 voor eens en voor altijd zeker is gesteld.

Op een gure donderdagavond mochten de mannen van Paard D4 aantreden tegen Amsterdam West
bij Speeltuin en Buitenschoolse Opvang Bilderdijkpark. Een plek waar men bordnummers heeft. Een
plek waar alle borden netjes op rij staan. Een plek waar men alleen contant kan betalen. Een plek
met de luchtcirculatie van een urn. Maar bovenal, een plek waar alles beter geregeld is dan de in de
horeca bij Paard d4.

Op bord 1 kreeg Nico een Albin countergambit voor zijn kiezen en nam hij al snel het initiatief. Na
enkele actieve zetten van wit stond de zwarte koning opeens voor zijn pionnen op g6 wat leidde tot
materiaalverlies en was de stelling niet meer houdbaar: 1-0. Op bord 2 ging David’s partij gelijk op,
hoewel zijn tegenstander al snel een extra loper had. Niet op het bord, maar naast het bord
welteverstaan: deze had hij gepakt van bord 1 waar de partij inmiddels afgelopen was. Een
friemelloper. Hoewel dit geruime tijd geen extra voordeel leek op te leveren, wierp dit uiteindelijk
toch zijn vruchten af. Zoals het gezegde luidt moet je in een gewonnen stelling een gegeven paard
niet in de bek kijken, maar ook zeker niet met het verkeerde stuk slaan. 0-1. Op bord 3 maakte onze
tegenstander kennis met sloopbedrijf Jacobs BV. In een gelijk opgaande stelling offerde Florian een
kwal voor activiteit, waarna de zwarte koningszijde zorgvuldig werd afgebroken en zwart het bij drie
pionnen achterstand en een dreigende mataanval voor gezien hield. 1-0. Op het volgende bord wist
Sveshnikov Strijder Walt zoals wel vaker het bord in vuur en vlam te zetten, waarna een spannend en
gelijk opgaand eindspel volgde. Kenmerkend was vervolgens de macrofallus-mentaliteit van onze
topscoorder om met enig risico de winst te zoeken, wat uiteindelijk fataal bleek. 0-1. Aan de
volgende tafel wist Vaclav, ook wel bekend als Stockfish 14, met uiterste precisie een Scandinavische
muur open te breken, of beter gezegd te murderen, met Pxf7. Zijn tegenstander was vervolgens zo
van slag dat hij niet zag dat de pion die zijn loper dekte gepend stond. 1-0. Op het zesde bord zat
Jeroen er zo lekker in dat hij zijn gevoel voor tijd even verloren was. Met nog 45 minuten tegen 30
seconde op de klok was zijn tegenstander duidelijk naar zijn vlag op zoek, en wist Jeroen in een
moeilijke stelling in tijdsnood tot een zetherhaling te komen: ½ - ½. Op bord 7 vergat de
tegenstander van Chris te rokeren en opende hij op eigen initiatief de e-lijn. Wat volgde was een
vloeiende aanval die zich het beste laat omschrijven met een slagersmes en een pakje boter. 1-0. Op
het laatste bord wist Max al snel twee pionnen te winnen en gaf zijn tegenstander in een poging om
tegenspel te creëren nog meer materiaal weg. 1-0.

Met een eindstand van 5.5 – 2.5 en tien matchpunten uit vijf wedstrijden galoppeert Paard D4 hard
richting een felbegeerd kampioensfeestje in Grand Cafe Eigthy Four, ook wel bekend als een
horecagelegenheid waar alles minder goed geregeld is dan bij Speeltuin en Buitenschoolse Opvang
Bilderdijkpark. Eind maart volgt een mogelijke kampioenswedstrijd uit bij VAS. Hou je rug recht, je
poot stijf en je paard op d4!

Toen ik in 2002 in mijn vaders auto stapte richting mijn allereerste schaaktoernooi sprak mijn moeder het volgende tegen mij: “onthoud goed, lieve jongen, je gaat naar dat toernooi om mee te doen, niet om iets te winnen”. Het waren natuurlijk niet exact deze woorden, want ze zei het in het Slowaaks. Maar toch, het was wel de strekking van het verhaal. Ik denk vaak terug aan die woorden. Mijn moeder wilde mij natuurlijk behoeden voor enige teleurstelling. Opdat ik niet verslagen thuiskwam met lege handen en gebroken dromen. Misschien dat ik na zo’n domper überhaupt nooit meer zou willen schaken. Maar sinds 6 april 2023 hebben mijn moeders woorden een hele andere betekenis gekregen. En ik vraag me af of ze toen al wist dat ze sprak met een toekomstige kampioen van de Schaakbond Groot-Amsterdam (SGA) Hoofdklasse.

De SGA is opgericht in 1969 en is de regionale schaakbond van Amsterdam en omgeving. Alle schaakverenigingen in Amsterdam (17), Amstelveen (2), Almere (1), Muiderberg (1), Ouderkerk aan de Amstel (1), Uithoorn (1) en Weesp (1) zijn aangesloten bij de SGA.

Schaakvereniging Paard d4 is een van de clubs aangesloten bij de SGA. We zijn een kleine club; we tellen niet meer dan 15 leden. We zijn een jonge club; de gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 30 jaar. Dat is welteverstaan ver onder het gemiddelde in de SGA Hoofdklasse. De club bestaat nog maar kort, opgericht in 2020 door een zestal vrienden. En op 6 april 2023 werd deze club, en ik moet nu toch echt even een traantje wegpinken, kampioen van de SGA.

Na het teleurstellende verlies tegen VAS 1 (hadden we deze gewonnen, waren we al een weekje eerder kampioen) mochten we thuis aantreden tegen de Amstel. Achteraf gezien had het ook hier moeten gebeuren. Ofschoon we op papier favoriet waren, wilden we niks aan toeval overlaten. IM Nico Zwirs was van de partij, net als FM Maurice Schippers en OG Xander Mostertman, die nog kort daarvoor een IM heeft verslagen (deze had echter enorm last gehad muggen, want kennelijk vliegen die ook rond als het ’s nachts vriest, dus niet zo een erg indrukwekkende prestatie van Xander). David ‘Teletubbie Opening’ Slagter was er zelfs bij. We kwamen met maar één doel: het kampioenschap binnenslepen. We hoefden niet eens per se te winnen: met een 4 – 4 was het kampioenschap van ons.

Op bord 8 trad ik aan tegen Mladen Cicek, die kort voor het begin van de partij opmerkte hoe jong wij waren. “Als je dat met ons vergelijkt is dat toch iets anders.” En dat klopt. De partij zelf was van korte door. In een Rossolimo besloot Mladen het centrum open te gooien terwijl zijn koning nog in het midden stond. Alhoewel ik het niet helemaal accuraat speelden volgens de Almachtige (Stockfish 15.1), speelde ik het net goed genoeg om niet mat in 1 over het hoofd te zien. 1-0 voor ons.

Op bord 7 speelde Tobi Kooiman met zwart een Grunfeld tegen Jacques Hogerwerf. Tot zet 11 volgden de heren keurig netjes grootheden zoals Svidler, Maxime Vachier-Lagrave en David Navara. Maar daarna introduceerde wit met 12. Lb3 toch een novelty. Wit zijn stukken liepen elkaar in de weg aan de damevleugel, en met de handige 16. B5! wist Tobi een kwal te winnen en zijn tegenstander tot opgave te dwingen. 2-0.

Tobi en ik gingen maar vlug aan de triples, en dit was broodnodig ook. De andere partijen waren zo onduidelijk. Gijs had weer een Gijs-stelling te pakken. Walt moest een vage Grand-Prix attack temmen in de Siciliaan. Xander moet duidelijk even zijn Chessable kennis verversen, want je kunt met wit een klein voordeeltje krijgen in de Italiaan als zwart jou het loperpaar cadeau doet, maar niet op de manier waarop Xander het speelde. David, god hebbe zijn ziel, besloot dat het veiligstellen van de koning een overbodige luxe is, en moest met lede ogen toekijken hoe zwarts stukken langzaam zijn kamp penetreerden. Maurice speelde een Najdorf. Prachtige opening natuurlijk, mits je alle 1053 varianten van Giri’s cursus uit je hoofd kent. Die kent Giri zelf niet eens hoor. Nico deed zijn best om ‘er een partij van te maken’ nadat zijn tegenstander met een strak gezicht vroeg hoe je ‘Zwirs’ spelt. Want ja, wie in de Amsterdamse schaakwereld heeft nou ooit van IM Nico Zwirs gehoord? Ik moest hem ook even googelen voordat ik dit verslag schreef. Ik kon mijn zenuwen nauwelijks in bedwang houden. IJsberend door de zaal, zo nu en dan gerustgesteld door de voorzitter, begaf ik mij van partij naar partij. Zou het dan toch misgaan? Zou ons magistrale seizoen eindigen in een oorverdovende domper? Een teleurstelling van jewelste.

David was opeens klaar. Zijn tegenstander had onverwacht remise aangeboden. “Huh, wat?”, dacht David. “Ik sta toch aanzienlijk minder in deze stelling”. Hij veinsde nog enige concentratie, maar stak daarna dankbaar zijn hand uit. 2.5-0.5. Ik kon het kampioenschap bijna ruiken. Maar toen? Xander was opeens klaar. Hij was de en passant regel spontaan vergeten en/of had niet gezien dat zijn tegenstander mat in 1 had (bij nader inzien was dit een belangrijk patroon van de avond). Zwarts pionnen waren naar voren gestormd en Xander kon geen tegenspel bieden. 2.5-1.5. Ik rende snel naar de bar om nog een tripel te bestellen: ik zag de bui al hangen.

Maar de wolken klaarden opeens allemaal op. Maurice had gewonnen nadat hij het eindspel secuur afhandelde. En Gijs had remise gespeeld. Ik wist niet wat me overkwam. In mijn hoofd herhaalde ik de rekensom. 2,5 + 1,5. Hoeveel is dat nou? 4? Wacht. Maar dat zou betekenen…

Wat er daarna gebeurde weet ik eigenlijk niet meer. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Er rest mij niks anders dan het volgende te concluderen: WE ZIJN DE BESTE VAN AMSTERDAM. WE ZIJN DE BESTE VAN AMSTELVEEN. WE ZIJN DE BESTE VAN MUIDERBERG. WE ZIJN DE BESTE VAN OUDERKERK AAN DE AMSTEL. WE ZIJN DE BESTE VAN UITHOORN. EN WE ZIJN DE BESTE VAN WEESP.

Lang leve Paard d4.

Hij is terug. Nadat chess.com een dag eerder een communiqué had laten uitgaan om de schaakwereld mede te delen dat Magnus Carlsen en Hans Niemann hun vete dankzij een of andere juridische ontoereikendheid hadden bijgelegd, verscheen Hans zelf op een kwetterplatform met video en al. Vanaf een parkeerplaats kregen we te horen dat alles wat leugen was nog steeds leugen is: als Vrouwe Justitia zwijgt, claimen alle kemphanen hun gelijk. Hans meldde bovendien – wie stil is, hoort een fanfare schallen – dat hij nu zijn zoektocht naar de heilige graal kon hervatten: hij wil de beste schaker van de wereld worden. ‘Did you miss me?’ prijkt onder de selfie-met-geluid: Moriarty kondigt zijn terugkeer in de arena van het topschaak aan. Speelt Hans met zijn imago van Grote Boze Hans? Zo ja, waar was de filmmuziek? Why so serious, Hans? Online optreden is deelnemen aan een spiegelspel waarin schijn en waarheid elkaar zo vaak weerkaatsen dat alles een vervorming wordt. Anish Giri reflecteerde dat hij vooral in zijn nopjes was omdat Magnus en Hans naar de kapper zijn geweest. En zo spelen we door.

Wat nu? Hans’ rating heeft wat deuken opgelopen in open toernooien: hij bungelt ergens onderaan de top 100. Zijn volgende toernooi lijkt zowaar een wereldkampioenschap te zijn: hij is eerste geplaatst bij het WK voor de jeugd dat eind september begint. Dat is vragen om nog meer ratingverlies. Magnus speelt intussen het Europees Teamkampioenschap in Durrës, Albanië (hij heeft groot gelijk: het is een heerlijk land) en treedt vervolgens aan bij een immens toernooi in Qatar. Misschien schrijft Hans zich wel op het laatste moment in en krijgen we een eersterondepartij tussen de twee. Wie weet doet Xavi wel weer de ceremoniële openingszet en weet hij zijn vorige Ke1-e3 te overtreffen met Ke1-e5. Magnus laat die koning daar vervolgens staan, vloert Hans in twintig zetten en springt op tafel met zijn beste siiiii-interpretatie. Alle hommeles leidt andermaal tot schakersland in de koppen van de krant, Hans tikt de honderd miljoen volgers aan en het IOC kan de populariteit niet langer weerstaan: schaken wordt een olympische sport. Magnus wint, hoewel hij eigenlijk iets anders te doen heeft, te veel börek heeft gegeten én voortdurend gaapt, de eerste editie met overmacht en Hans besluit zijn mediatalent in te zetten voor een andere queeste: hij stelt zich kandidaat voor het Amerikaans presidentschap. Van de rest mag een historicus in de tweeëntwintigste eeuw chocola maken.

Eén ding weet ik zeker: Hans verslaat Magnus nooit meer in een klassieke partij.

Een vraagstuk is een stuk waarvan je niet goed weet wat je ermee moet, zoals de witveldige loper in de Stonewall (voor zowel wit als zwart). In zijn maandelijkse vraagstukcolumn probeert Florian Jacobs een schaakactualiteit te duiden. Daarin slaagt hij vaker niet dan wel, maar het resultaat is desalniettemin iets wat je lezen kunt.

Ik weet niet precies wanneer het was, maar zittend aan de bar bij 84, hoorde ik links van mij de kreet Pd4! Niet eenmaal maar zeker 5 keer. Het bleek dat bij de schaakspelers op het podium bij het landen van een paard op d4 de kreet van de naam van de club gehoord moest worden, gevolgd door applaus. Het was mijn eerste kennismaking met de club. Ik denk tijdens het Random Fisher toernooi. Een vriendenclub zei 84 eigenaar Corné, die een keer op een donderdag in de maand bij elkaar komt, maar ook af en toe een hele zaterdag aanwezig is. Dat laatste kwam mij goed uit. Het was misschien het YGE VISSER toernooi dat ik mee mocht doen en na een flink aantal biertjes vroeg ik aan David of ik lid mocht worden. Zo werd Pd4 mijn vierde club.

Ik ben ook lid van Bloemendaal, ook een vriendenclub. Daar wordt Loek van Wely als voorzitter genoemd. Ik dacht alleen de naam gebruiken, maar nee, helemaal uit Brabant kwam hij de ledenvergadering voorzitten. Ik weet niet of Pd4 een bestuur en voorzitter heeft. Staat niet op de site, maar misschien hoeft dat niet bij vriendenclubs. Dan mijn ontgroening, zoals Václav zei, ieder nieuw lid schrijft het eerste verslag van de eerste wedstrijd, waaraan hij meedoet. Ik doe een poging.

Afgelopen donderdag Start SGA competitie topklasse. Over mijn debuut kan ik kort zijn, ik speelde tegen Eric Roosendaal. Ik ken hem alleen als arbiter, maar een partijtje schaken kan hij ook. Op een ongelukkig moment liet ik zijn toren binnenkomen. 2 stukken in, maar ik kon het beperken tot kwaliteitsverlies. Te weinig: 0-1.

Ik moet nu onthullen dat ik uit een computerrloos tijdperk kom (schaken geleerd in 1955, toen 11 jaar) en dat altijd zo heb gehouden. Ik doe alles op mijn telefoon, maar iets met diagrammen zou ik niet weten. Gelukkig onderscheidt de groepsapp van Pd4 zich duidelijk van die andere clubs waar ik lid van ben (genaamd babbelapps, behalve flauw, ook oeverloze discussies, Kennemer combinatie uitgezonderd). Er zijn 2 mooie partijen te zien en bovendien een liveverslag van de wedstrijd. Uitslag 4,5 - 3,5 voor Pd4! Nu nog even het snelschaaktoernooi afgelopen zondag. Op initiatief van Corné en met hulp van Merijn van Delft werd gehoopt op een 40 deelnemers, allen op invitatie. Helaas, de Belgische competitie zat ons dwars. Het werden er maar 14, waarvan er nog 4 zich zaterdag afmeldden. Desondanks een onderhoudende middag (en avond). Uiteraard won de hoogste ratinghouder Merijn. Jeroen was de beste Pd4 speler (gedeeld 4e met 5 uit 9). Op naar het Rob Witt memorial in februari, maar eerst het Yge Visserbokaal op 13 januari.

Terzijde: Teamleider: ik heb mij voor heel wat externe wedstrijden opgegeven , maar neem de sterkste speler, ben tevreden als reserve. Rating is rond 1910 gemiddeld.

Ik hoor bij de familie van Corné, dat betekent familiekorting op diners, lunches.Vandaar dat mijn rekening afgelopen donderdag (sate en consumpties) apart betaald is.

Nodirbek opent met 1.e4. Nodirbek antwoordt met 1…e5. Een rustige Italiaan ontvouwt zich,
waarmee Nodirbek wel raad weet. Nodirbek verovert het loperpaar en ruilt de dames. Nodirbek
stelt zich solide op. Dan blaast Nodirbek het centrum omver. Heeft Nodirbek zijn tegenspel
overschat? Nodirbek wint een pion, Nodirbek verliest een pion. Nodirbek centraliseert zijn
lopers, Nodirbek gaat met een paard op avontuur. Ai, daar verliest Nodirbek een pion. Nodirbek
is in tijdnood. Nodirbek is in tijdnood. Ai, daar verliest Nodirbek een pion. De rest is in kwestie
van techniek, en is Nodirbek wel toevertrouwd. Nodirbek aarzelt. Nodirbek weifelt. Nodirbek
gaat door zijn vlag. Nodirbek wint de eerste tiebreakpartij.

Zal Nodirbek weten terug te komen? Weet Nodirbek stand te houden? In een online-poll geeft
100% van de kijkers aan dat Nodirbek zal winnen. Nodirbek, gesterkt door het vertrouwen van
de Nodirbek-fanschare, verschijnt gesterkt achter het bord. Daar komt ook Nodirbek. Nodirbek
buigt zich over het bord als een leraar die een leerling de les leest, terwijl Nodirbek
geconcentreerd naar het bord kijkt. Nodirbek schudt de hand van Nodirbek. De tweede partij
begint.

Nodirbek opent met 1.d4. Nodirbek antwoordt met 1…Pf6. Nodirbek speelt een dubieuze Bogo.
Nodirbek fronst en grijpt het centrum. Nodirbek heeft het loperpaar te pakken. Nodirbek
gebruikt talloze tempi om zijn extraloper op te bergen. Nodirbek denkt te lang na. Het paard van
Nodirbek gaat op dwaalwegen, snaait wel een pion mee. Nodirbek offert de kwaliteit! Daar gaat
Nodirbeks dame. Daar gaat Nodirbeks dame. Nodirbek stabiliseert. Nodirbek denkt te lang na.
Nodirbek speelt dxe5, verkrijgt veld d4 voor zijn stukken. Ooit was het verdwaald, nu galoppeert
Nodirbeks paard thuiswaarts. Nodirbek speelt Pb5. Nodirbek speelt Pd4. Nodirbek blundert op
slag. Nodirbek doet nog een paar zetten, kijkt naar Nodirbek, geeft gelaten op. Pd4 is zelfs
Nodirbek te machtig.

Nodirbek wint het toernooi, voor Nodirbek. Gefeliciteerd, Nodirbek! Het WK rapid, de
Olympiade, en nu een van de grootste open toernooien van het jaar: Nodirbek stijgt met stip op
de ranglijst van succesvolste schaakvoornamen. Alexander, Vladimir, Evgeni, Boris, David,
Mikhail, Paul, pas op! Nodirbek komt eraan. O, en Rameshbabu, Dommaraju en Abhimanyu,
natuurlijk.

Een vraagstuk is een stuk waarvan je niet goed weet wat je ermee moet, zoals de witveldige loper in de Stonewall
(voor zowel wit als zwart). In zijn maandelijkse vraagstukcolumn probeert Florian Jacobs een schaakactualiteit te
duiden. Daarin slaagt hij vaker niet dan wel, maar het resultaat is desalniettemin iets wat je lezen kunt.

Beste lezers,

Sinds een aantal maanden ben ook ik, die altijd schaakclubloos online 3+0 heeft gespeeld, trots lid van Paard d4. Ik was al een aantal maanden stug mijn schaakclubloosheid aan het verdedigen, ondanks zeer verleidelijke donderdagse schaakavonden bij Grand Cafe 84. Toen kwam de fameuze avond dat Paard d4 kampioen van de Schaakbond Groot-Amsterdam werd. In extase zag ik Jeroen een gewonnen toren-eindspel winnen en daarmee het kampioenschap verzilveren. Ik moest me flink inhouden om nog tijdens de partij luid mijn emotie te tonen. Toen het gewonnen eindspel gewonnen was en de tegenstanders vriendelijk doch verslagen afdropen, barstte het feest los. Gejuich, gejoel, geschreeuw, shots, mythische verhalen over de herkomst van de clubnaam. Ik brak, verloor mijn schaakclubloosheidsdrang, en werd trots lid! (en daarmee ook gelijk kampioen van Amsterdam, hoezee!)

Nu mocht ik laatst eindelijk officieel uitkomen voor Paard d4 in de SGA competitie, tegen VAS 1. Er was mij al verteld dat VAS 1 sterk was, op elk bord. Dat resulteerde dan ook in een stroeve avond: 2-6 verloren, helaas.

Mijn eigen partij op bord 8 vond ik gelukkig wel zeer vermakelijk. Sinds mijn toetreding bij Paard d4 heb ik me voorgenomen op mijn hoede te zijn voor positionele concessies. Dit is namelijk typisch iets waar ik bij online 3+0 en een vrij aanvallende speelstijl totaal geen rekening mee hou. Dit gaat helaas niet altijd goed en op zet 13 zet ik als zwart d5, waarna ik op zet 14 een paard op e5 in mijn gezicht krijg en op zet 16 nog een tweede paard op c5. Ook in mijn gezicht. Niet weg te krijgen. Typisch. En daar zit je dan. Met een partij die nog wel 2 uur gaat duren, en niets dan problemen. Vechtlust heb ik gelukkig altijd wel, en ik hou het nog vol tot zet 60, waarbij we allebei meermaals onder de minuut komen. Met letterlijk 1 seconde op de klok geef ik mijn dame nog op met onduidelijk schaak, zie ik zijn hand reiken naar een stuk wat een illegale zet zou betekenen, beslis ik in mijn hoofd dat ik die zou claimen (voor Paard d4!), maar zwaait zijn hand toch naar een ander stuk om mijn gratis dame te pakken. Typisch. Volgende keer beter!

Op de andere borden leek het er beter aan toe te gaan, hoewel de resultaten dat uiteindelijk helaas niet weerspiegelden. Gijs had een sterke tegenstander die, nadat hij een flankpion won, zonder fouten alles afwisselde en recht op de winst af koerste. Max zat naast me en speelde een kalme partij, waar ik op een gegeven moment dacht dat hij goede kansen had. Dit schatte ik helaas verkeerd in en de kalmte van de partij eindigde in terechte vrede. Jeroen’s partij (wit) zag er vrij wild uit, met een zeer open zwarte koning en lopers die precies naar/langs de koning keken. Helaas leek hier niet meer in te zitten dan een herhaling van dame-zetten rond de koning. David leek eerst een prettige koningsaanval tegemoet te gaan nadat zijn tegenstander in het wilde weg (mijn persoonlijke evaluatie) pionzetten bleef doen, maar uiteindelijk bleken al deze pionnen op ongelukkige wijze precies op de juiste kleur voor de tegenstander te staan. Last but not least hebben we dan Joël. De man die mij introduceerde bij Paard d4, voornamelijk door mij keer op keer genadeloos van het bord te vegen terwijl hij tegelijkertijd verbaal de vloer met me veegt. Maar dat terzijde. Ondanks een dubieus uitziende loper snackt zijn tegenstander toch net even een pionnetje teveel en laat Joël hem daar flink spijt van hebben. Hij pent het snackende paard op de dame met daarachter ook nog de koning. De tegenstander spartelt, maar zoals altijd is Joël niet meer van zijn prooi los te wrikken en zet hij hem heerlijk mat.

Qua resultaat misschien een avond om snel te vergeten. Voor mij een memorabel debuut. Op naar de volgende!

Vorige week was ik in Oekraïne. Tijdens mijn reis kwam ik drie schaakborden tegen. Elk staat
symbool voor een ander aspect van het land, van de oorlog die Rusland ertegen voert.
Het eerste schaakbord stond in de lobby van het hotel in de hoofdstad, Kyiv. Het was een groot,
mooi bord van fluweel, met van die kunststofstukken erop die je tegenwoordig op schaaktafels
ziet en vroeger op het Max Euweplein aantrof. De leunstoelen eromheen en de bar nabij
nodigden uit tot een lange schaakpartij in grote behaaglijkheid. Maar daar heeft niemand nu de
tijd voor. Het is een bord dat geduldig op vredevolle tijden wacht.

Het derde schaakbord lag op een plank in de meest vertrouwelijke ruimte van The Veteran Hub,
een plek die een thuis aan oorlogsveteranen biedt. De banken en de muren hebben vriendelijke,
zachte kleuren en het hele centrum is rolstoelvriendelijk. In deze ruimte vinden de meest
vertrouwelijke gesprekken plaats, bijvoorbeeld met familieleden die een dierbare hebben verloren,
of met veteranen die te kampen hebben met stressstoornissen. Hlib, onze 27-jarige gids die zwaar
gewond raakte in Marioepol en zeventien dagen in Russische gevangenschap doorbracht (waar hij
niet te eten kreeg), vertelt dat het schaakbord er toevallig ligt, maar ik hoop dat ons spel iemand
steun heeft weten te bieden in zware tijden. Het is een bord dat een geweldloze dialoog belooft.

Het tweede schaakbord hield gevangenen gezelschap. Ik trof het aan in de kelder van de
plaatselijke school van Jahidne, een dorp met bijna vierhonderd inwoners. Op 3 maart 2022
bezetten de Russen Jahidne, en dreven zij iedere inwoner in de vochtige, kille opslagruimtes.
Zevenentwintig dagen lang werden ze vastgehouden. Iedereen had een halve vierkante meter
ruimte, het eten bestond uit sporadische broodkruimels en de Russen lieten de kinderen met
granaten spelen. Gedurende deze periode stierven tien mensen, van de honger, kou, uitputting,
verstikking, of een pistoolschot. Alle kinderen overleefden het. Het schaakbord bevindt zich in de
ruimte waarin de meeste kinderen werden vastgehouden. De muren staan vol met tekeningen,
van huisdieren en thuisscènes, de grond is bezaaid met viezigheid, de angst en berusting zitten
nog in de muren. Het bord ligt op de hoek van een tafel en is opengeslagen. Ik zie meteen dat
veel stukken ontbreken. Het is een bord dat kwaad heeft gezien, en de wereld aan kwaad
herinnert.

Waarom doet Nepomniachtchi mee aan Tata 2024?

Een vraagstuk is een stuk waarvan je niet goed weet wat je ermee moet, zoals de witveldige loper in de Stonewall (voor zowel wit als zwart). In zijn maandelijkse vraagstukcolumn probeert Florian Jacobs een schaakactualiteit te duiden. Daarin slaagt hij vaker niet dan wel, maar het resultaat is desalniettemin iets wat je lezen kunt.

Zestien schakers. Eén doel. Drieënveertig Leffe Blond.

De Yge Visser Bokaal.

Dit evenement - een eerbetoon aan de schaakgrootmeester die geliefd was vanwege zijn bijzondere schaaklessen - vond dit jaar voor de derde keer plaats. Voormalig winnaar van het Kroegzitterstoernooi en gevaarlijk outsider Václav werd de spanning teveel: hij moest de strijd staken met een op het eerste oog vervelende spierblessure. Hoopvol maakten de debutanten Arad, Lauren, Loïc en Peter hun opwachting, al leek een toernooizege op voorhand uitgesloten. De wedkantoren wisten het vrijwel zeker: de bokaal zou ook dit jaar weer mee in de trein naar Groningen. De Groninger delegatie was immers sterk afgereisd, met titelhouder Maurice en voormalig finalist en gerenommeerd kroegzitter Florian.

Tot ieders verbazing was het juist die andere Groninger die hoge ogen gooide tijdens de voorrondes, die zich in drie woorden lieten samenvatten: Xander Vincent Mostertman. Hij speelde niet zozeer tegen, als wel mét de concurrentie en trok nadrukkelijk de favorietenrol naar zich toe. In de topsport noemen ze dat ‘te vroeg pieken’. Want de prijzen worden niet verdeeld in de voorrondes. Nee, de prijzen worden verdeeld in de finalegroepen.

Jeroen en zijn kameraden hadden dat beter begrepen. Zij verschalkten Arad, die steeds beter met de tijdcontrole wist om te gaan, en Tobi, die er een gewaagde tactiek - geleend uit de dartsport - op nahield waarbij hij al vroeg op zoek ging naar de tripels. Jeroen deed er alles aan om de prijs voor het winnen van de B-groep af te staan, maar het mocht niet baten. In diezelfde groep toonde Peter zich onverzettelijk en won overtuigend de strijd om het schaakboek van Loïc.

Walt plaatste zich traditiegetrouw met het grootste gemak voor de A-groep, om volgens diezelfde traditie roemloos ten onder te gaan (0.5 uit 7). Toch ging hij niet met lege handen naar huis: zijn betrokkenheid tijdens het afgelopen schaakseizoen leverde hem de allereerste Cavalier Blanc op. Deze jaarlijkse trofee, in de vorm van een marmeren paard, is een symbolische erkenning voor leden met persoonlijke, bijzondere verdiensten voor de vereniging. Nadat hij tijdens zijn debuutseizoen op de slotdag handhaving in de SGA-Hoofdklasse veiligstelde, verscheen hij vorig seizoen al vroeg op de radar van de jury. Zijn bereidheid ongekend; de beslissing van de jury unaniem. Chapeau.

Ook werd onze eigen Corné in het zonnetje gezet. Sinds de verhuizing naar zijn Grand Café beschikt Paard d4 niet alleen over de mooiste schaaklocatie van Nederland, ze heeft er ook een kroegbaas bij die altijd bereid is om mee te denken. Ook tijdens dit toernooi ontbrak het de spelers nergens aan en dat leverde hem een meer dan verdiende kampioenspolo op.

Dan naar de finalegroep A, waar Mehran al bellend vriend en vijand verraste door lang uitzicht te houden op de eindzege, maar uiteindelijk genoegen moest nemen met een zeer verdienstelijke podiumplek. De Groninger delegatie liet zich gelden aan de bar, maar dit leek ten koste te gaan van hun prestaties achter het bord. Met iedere bestelling raakte de bokaal verder uit het zicht. Het tegenovergestelde leek waar voor Joël, die werkelijk waar geen spaan heel liet van de concurrentie. Foutloos in de finalegroep, een indrukwekkende prestatie die hem zijn allereerste Yge Visser Bokaal opleverde.

Een volle kroeg, een verdiende winnaar en een bon langer dan Jan Bargeman: deze editie had het allemaal. Op naar de volgende!

Amsterdam-West is al sinds de oprichting van Paard d4 een graag geziene tegenstander. Andersom geldt
dat niet – en niet alleen door ons gebrek aan bordnummers. In 2022 was de 5-3 overwinning precies
voldoende om lijfsbehoud in de Hoofdklasse veiligs te stellen. In 2023 wonnen we met 5,5 – 2,5 en werden
we kampioen van Amsterdam, Amstelveen, Almere, Muiderberg, Ouderkerk aan de Amstel, Uithoorn en
Weesp. En nu, in 2024, is Paard d4 wederom de betere ploeg.

Chris en Tobi waren als eerste klaar en zetten Paard d4 vakkundig op een 2-0 voorsprong. Chris speelde
een ingewikkelde Siciliaan, leek slechter te staan maar overspeelde zijn tegenstander in het middenspel
met een fraaie combinatie. Tobi kreeg vooraf de dubieuze toezegging dat Sven Pronk er niet bij zou zijn en
beantwoordde dat met 20 zetten theorie en 5 zetten praktijk.

Max speelde een degelijke partij – solide opening, klein ruimtevoordeel, stukwinst gemist, remise eindspel.
2,5 – 0,5. Walt stond na 20 zetten een toren achter en speelde door alsof er niets aan de hand was. Hij gaf
nog een paard extra cadeau en kreeg een stevige mataanval te verduren, dat alles in ruil voor één
miezerig c-pionnetje met grote dromen. De tegenstander wikkelde keurig af naar een eindspel met K+D
tegen K+D+L en 4 pionnen. En net als je denkt dat Walt eindelijk gaat opgeven, tovert hij een dolle dame
uit de hoge hoed en snoept hij een halfje mee. 3-1. Václav won op zet 8 stuk maar de stelling bleef
verrassend complex, de tegenstander hield er 2 pionnen en een venijnig initiatief aan over. Ook na zet 8
toonde Václav zich de sterkere schaker en wist langzaam maar zeker stukken te ruilen en het initiatief te
neutraliseren.

De tussenstand van 4-1 stelde weliswaar nog niet gerust: Mehran, Jeroen en David stonden slechter. Na
een romantische opening leek Mehran beter te staan en besloot hij tot een nog romantischer paardoffer
om een koningsaanval in te luiden. Dat leek correct, maar vereiste een paar nauwkeurige stille zetten.
Mehran draaide de zetvolgorde om en zag zijn schoonheidsprijs in rook opgaan, maar mag zich troosten
met een onvergetelijk en veelbelovend debuut. Jeroen kwam matig uit de opening en leek een snelle nul te
noteren. Hij vocht zich terug in de partij maar bezweek karakteristiek onder de aanhoudende druk en gaf
een stuk weg in de slotfase. 4-3.

David stond een gezonde pion achter en moest stunten. Maar goed, we hebben het wel over David. Geef
die jongen voldoende tijdnood en een paar lichte stukken, dan kan de goochelshow beginnen. Dan
beginnen meestal de praatjes. “Gewoon zetjes blijven doen, beetje druk zetten, hij gaat heus wel foutjes
maken. Kijk, hij wordt al zenuwachtig.” In dit geval binnensmonds, maar hij flikt het opnieuw. De
tegenstander – niet vies van een avondje Paard d4 – zag winst over het hoofd, leek planloos, ruilde torens
en verloor een pion. En daarna nog een pion – 5-3. Amsterdam-West begint een vaste klant te worden en
speelde dan ook een sterke derde helft. Corné herinnerde ons er nog maar eens aan dat Paard d4
ongeslagen is in eigen huis.